De
Muur
.
de
zon scheen door de walmuur heen
drie
fijne stralen tussen kieren
heel argeloos en zo sereen
kan gruis een bundel licht versieren
het
glanst op duizenden manieren
alsof
de hoop nooit echt verdween
een
gloed op kil verstijfde spieren
wat daglicht door een wand van steen
de angst zou na een tijd verdwijnen
vogels zochten hun nesten weer
toen stilte was teruggekeerd
de
zon zou nog tot ’s avonds schijnen
er daalde iets van vrede neer
nadat er werd gefusilleerd.
©
bert deben
Antwerpen, 10 februari 2011.