Het lijden dat men vreest

.

Het lijden dat men vreest  

Misschien is dit wel mijn verdriet

te denken dat geluk niet mag

of toch niet lang en op een dag

als alles er te mooi uit ziet  

stort het in, als een kaartenhuis

zo ging het vroeger en zo gaat

als alles schijnbaar stevig staat

het straks ook met een nieuwe thuis  

dat heet in de psychologie

een zelf vervullende voorspelling

een mens lijdt het meest door het lijden

dat hij vreest, zelfs in de poëzie  

angst is onze grootste kwelling

de vraag is: hoe het te vermijden? 

 

© bert deben

Hengstdijk, zaterdag 7 maart 2015.

 

 

Een mens lijdt dikwijls het meest ...

https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/een-mens-lijdt-dikwijls-het-meest  

Waar komt het versje 'Een mens lijdt dikwijls het meest door/van het lijden dat hij vreest' vandaan?

Het is helaas niet bekend wie de dichter is van deze wijze uitspraak.

De columnist Nico Scheepmaker (1930-1990) is ooit naar de auteur op zoek gegaan; zijn zoektocht staat in het boek Het bolletje van IBM (1987). Er zijn trouwens vele variaties op deze regels. Veel mensen kennen het gedichtje als volgt:

    Een mens lijdt dikwijls 't meest
    Door 't lijden dat hij vreest
    Doch dat nooit op komt dagen.
    Zo heeft hij meer te dragen
    Dan God te dragen geeft.

Soms aangevuld met:

    Het leed dat is, drukt niet zo zwaar
    Als vrees voor allerlei gevaar.
    Doch komt het eens in huis,
    Dan helpt God altijd weer
    En geeft Hij kracht naar kruis.

In de loop der jaren hebben vele mensen zich afgevraagd wie deze regels heeft gedicht. De meest genoemde namen zijn: D.R. Camphuysen, P.A. de Genestet, Jac. Revius, Nicolaas Beets, Guido Gezelle, Isaac da Costa, Christiaan Huygens en E. Laurillard. In het Letterkundig woordenboek van Noord en Zuid (1952) van K. ter Laan wordt het zonder meer toegeschreven aan Revius (1586-1658).