God tussen de rozen
Ik vond vanmorgen God tussen de rozen
hij schikte traag de blaadjes van een kelk
mijn vraag of hij iets warm wou deed hem blozen
een koffie werd het, met een scheutje melk
we hadden het gewoon over tuinieren
de kleuren van de bloemen en het gras
zo toonde tussendoor ook zijn manieren
om blij te zijn met alles wat er was
toch vroeg ik hem: en oorlog dan?
hij zuchtte diep, de vraag had wat teweeg gebracht
toen kleurde hij een blaadje rijper groen
hij schikte traag de blaadjes van een kelk
mijn vraag of hij iets warm wou deed hem blozen
een koffie werd het, met een scheutje melk
we hadden het gewoon over tuinieren
de kleuren van de bloemen en het gras
zo toonde tussendoor ook zijn manieren
om blij te zijn met alles wat er was
toch vroeg ik hem: en oorlog dan?
hij zuchtte diep, de vraag had wat teweeg gebracht
toen kleurde hij een blaadje rijper groen
dit is - sprak hij - mijn meesterplan:
zo veel, zo mooi, een overvloed - zo sprak hij zacht -
oorlog, ik
vraag me af, waarom jullie het doen ...
© bert deben
© bert deben
Brussel, donderdag 28 juni 2007.
Dat blijft de grote vraag.
BeantwoordenVerwijdereneen vraag om stil bij te staan
BeantwoordenVerwijdereneen knap gedicht
Wout
Wat een mooi beeld! Een verlegen God..verlegen over onze rotzooi. We moeten het met onze menselijke beelden doen..en dit is een mooie! joost tiboscsh sr
BeantwoordenVerwijderenAls ik een gelovige was, zou ik blij zijn met je gedicht. Nu trouwens ook. Het waarom is moeilijk te beantwoorden en dat antwoord heb je toch nodig als er ietsw tegen wilt ondernemen. Maar een mooi gedicht.
BeantwoordenVerwijderenJA DAT IS DE VRAAG DIE ALLE ANDERE VRAGEN IN DE SCHADUW DOET ZET OF VOLLEDIG DOET WEGVALLEN WAAROM ???? WAAROM STEEDS WEER ERGENS OP DE WERELD OORLOG ,,???? IK VRAAG HET MIJ AL JAREN AF ..... VOORAL ROND DE KERST WANNEER MEN ZINGT VAN ... VREDE OP AARDE ....
Verwijderenalleen al de eerste strofe vind ik mooi
BeantwoordenVerwijderenPráchtig Bert
BeantwoordenVerwijderenals een liefdeswals....
x
Ik vraag het me ook af. Heb ik toch iets gemeen met God, wie had dat gedacht.
BeantwoordenVerwijderenzéér mooi!
BeantwoordenVerwijderenmooi om de vraag terug te spiegelen - en zo subtiel opgebouwd -
BeantwoordenVerwijderenheel mooi bert
Prachtig gedicht ... 'bekeerd' ;-)
BeantwoordenVerwijderennet als gisteren ben ik hier geraakt tot in mijn ziel
BeantwoordenVerwijderenhet waarom blijft me achtervolgen
waarom vinden wij die vrede niet?
dank Bert, voor de wijze, zachte woorden
Prachtig geschreven......
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Bert
BeantwoordenVerwijderenIk wil graag, met Liefde, toevoegen:
BeantwoordenVerwijderenJe me raakt hiermee in mijn gevoel zó diep dat ik terstond
Opnieuw betreur na door vele wateren gewassen
Te zijn gebleven zónder 't bekennen van mijn kleur:
Ik raak hierdoor verstomd, naakt en als een roos zonder geur.
Een Roos roept immer op in menslijk' verlangen
Van geur en kleur, van een eeuwig' Vrede ook
Gegeven slechts die het niet alleen betrachten
Maar ook de roep van het vervullen - ook voor de "bangen"
poëzie met liefde toegevoegd kan de dichter alleen maar verheugen !
Verwijderenzeer rakend
BeantwoordenVerwijderenHet raakt me, heel mooi.
BeantwoordenVerwijderenNog steeds even mooi en opnieuw kwamen de zelfde opmerkingen naar boven, al lezend. Was vergeten dat ik ze al had neer gezet. Dagdag xx
BeantwoordenVerwijderenPrachtig!
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Bert!
BeantwoordenVerwijderenHet blijft érg mooi Bert....
BeantwoordenVerwijderenHet raakt me diep .
BeantwoordenVerwijderenGod is geen koning, op een troon aan ’t pralen,
BeantwoordenVerwijderenMet, rond hem, engelenstoeten, wijduit zwierend,
Die, diep door gouden loftrompetten gierend,
Een enkel ding steeds aan elkaar herhalen, –
Daarna, bij helle klinkslag van cymbalen,
Ten rei geschaard, in d’ether feesten vierend
Terwijl Zijn hand, des hemels dans bestierend,
Het Al regeert tot de allerverste palen.
God is in eenvoud van spontane woorden,
In zelfgenoegzame muziekakkoorden,
In ’t hart, dat in zichzelf zijn glorie vindt.
God is in zonneschijn en mededogen,
In klare’ azuurglans van onwetende ogen,
In ’t luiduit lachen van het schuldloos kind.
Willem Kloos
Eenvoudig! Ontroerend! Raakt echt!
BeantwoordenVerwijderenOok "hij" of wie "hij" wezen mag, verstaat ons mensen niet. Macht, kracht, praal en pracht is het enige wat hen bindt. Die domme grote mensheid kent het doodgewone "geluk" niet meer.
BeantwoordenVerwijderenWat is dit ontzettend mooi, Bert. Mag ik het delen op mijn blog "Ron de tijd".(met bronvermelding en link uiteraard)?
BeantwoordenVerwijderenmag absoluut zeker!
Verwijderenmet dank voor deze bijdrage rond mij (https://rondetijd.blogspot.com/2023/11/god-tussen-de-rozen.html) en natuurlijk ook een beetje rond het idee 'God'. Als er al zoiets zou bestaan, dan is dit inderdaad ook voor mij de God in mijn gedachten ...
VerwijderenMaar het is vooral in deze de boodschap die ik wil terugkaatsen naar zij die vinden dat God verantwoordelijk is voor wat er mis gaat hier op aarde, terwijl een heel groot deel daarvan natuurlijk de verantwoordelijkheid van mens zelf is ...
Die boodschap komt goed over, Bert. En ik sluit me er helemaal bij aan.
VerwijderenZo mooi Bert!
BeantwoordenVerwijderenOorlog en vooral het waarom.....om stil van te worden.
BeantwoordenVerwijderen