zondag 21 augustus 2011

Als jij straks sterft ...

.

.
         Ik denk aan wat er komen kan en droom
         een beeld, wij twee, als oude mannen
         verzorgend tot elkaar verbannen
         ik knuffel jou nog zonder schroom
   
         ik zoen en veeg jouw mond weer schoon
         nadat ik je te eten gaf
         we tellen samen langzaam af
         maar liefde blijft de ondertoon
   
         ik leg me naast je in het bed
         een deken houdt ons beiden warm
         je buigt naar mij, maar pijn belet je
         ik nestel mij weer in jouw arm
   
         de tijd werd bijna stil gezet
         als jij straks sterft, dan sterf ik met je.
   
   
         © bert deben
              Antwerpen, 12 maart 2001.



     werd in2001 gepubliceerd in Sensor nr.2 jg1 (Sensoa magazine) 
en in Po-e-zine nr.3, jg1, 2013 

31 opmerkingen:

  1. Romeo en Julio...

    En het gevoel komt me
    dichtbij....

    xje

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag Bert,
    Ik ben zo blij en fier dat ik ooit heb mogen leren kennen zoveel jaren geleden. En ook al hebben we weinig contact, toch geeft het me een zalig gevoel dat je nog steeds ergens in mijn leven aanwezig bent, en dat je maar een 'klik' weg bent. Ik vind je een nog steeds een heel mooie man en ik kan de woorden die je schrijft heel erg appreciëren, vooral vanuit jou kennende.

    Dikke zondagzoen, x. Mireille

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hele mooie gedichten nonkeltje ;)
    Ik ben er fier op dat jij familie bent ;-)

    Doe zo verder

    xxxx

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dag Bert,
    met de plaatsing van dit gedicht, de foto en de link geeft u een stuk passende, verdiende aandacht voor een onderwerp waar zeker nog een groot taboe op rust, daar waar seksualiteit en ouderen sowieso nog twee gescheiden woorden zijn. Maar los daarvan, wat een prachtig en ontroerend gedicht, je voelt en proeft er onvoorwaardelijke liefde in...
    Liefs,
    Ingrid Smaling

    BeantwoordenVerwijderen
  5. met een lichte blos, maar ook een tevreden glimlach, de complimentjes gelezen, waarvoor dank ... ;-)
    .

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Tederheid heelt alle angst en misverstand. Wat een verukkelijk gedicht. Het ademt rust en acceptatie.
    Deze dag, 21 augustus was de dag, 43 jaar geleden dat mijn vader's moeder Mies overleed in Amsterdam. Ik vraag me af of deze datum koos jouw gedicht te laten schrijven........ (heheh waar je zelf 't antwoord niet op hoeft te weten).
    Vanuit Australie...groeten, Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
  7. zo mooi, nu heb ik geen woorden, alleen gevoel.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Prachtig, dit gedicht. Ook een hele mooie foto trouwens.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Heel mooi, Bert, dit gedicht beroert en ontroert omdat het de essentie van liefde raakt.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. ontroerend zacht en teder

    BeantwoordenVerwijderen
  11. dit raakt erg diep
    prachtig!

    Wout

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat mooi verwoord Bert. De verwachting van elk koppel.
    Hij had oud mogen worden bij mij, maar het ging anders. Het gaat altijd anders dan dat je verwacht, maar blijf toch dit beeld vasthouden.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat een mooi gedicht. Ik voel het gewoon mee

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Hoe je met weinig woorden een gevoelige snaar kan raken...

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Een tijdloos, ontroerend mooi gedicht.

    Simone

    BeantwoordenVerwijderen
  16. En opnieuw ontroerd. Woordkunstenaar ben je.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Werkelijk heel ontroerend en veel tederheid,mooi Bert

    BeantwoordenVerwijderen
  18. jouw ogen worden vaag in het licht
    dat schijnt
    beelden worden scherper in wat later van vroeger
    verschijnt
    het daget niet meer in het oosten
    als je het westen
    verliest...

    BeantwoordenVerwijderen