Ontnuchterend
een sonnet
voor 2 stemmen
Naief
en Stoer
Hij was mijn prins op het witte
paard
Hij
was mijn zoveelste in een lange rij
totaal van slag heb ik hem
aangestaard
er
kon er nog wel eentje bij
het
was op een fuif, ik verveelde mij
al zijn schoonheid werd
geopenbaard
ik
knoopte mijn hemd los, vroeg: ben je vrij?
hij heeft mij spontaan de liefde
verklaard
binnen
het uur lag hij naakt in mijn bed
flabbergasted zweefde ik met hem
mee
een
condoom? Dat bederft toch de pret!
hij was een zwemmer en ik was zijn
zee
hij
wou blijven slapen, maar ik zei ‘Nee!’
achteraf bleek ik gelukkig niet
besmet.
© bert deben
Antwerpen,
9 februari 1996.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten