zondag 9 februari 2020

Writer’s block met wintertuin


 

Writer’s block met wintertuin  


Geen inspiratie om te schrijven
nochtans wel drang, maar geen gedicht
een pen op rust, het blad wil blanco blijven  

de wolken drijven grijs voorbij
niet eens zo koud, de tuin ligt braak
maar zit vol vogels en vol leven  

wat eksters, vinken, zelfs fazanten
die stijlvol knikken
terwijl ze wat te eten pikken  

een roodborstje, een schaarse merel
het vliegt zo af en aan en zoekt naar voer
en vliegt weer weg als ik verroer  

ik strooi een handvol korstjes buiten
en restjes van een kruimeldeeg
maar woorden lok ik niet
het blad blijft leeg. 
 

© bert deben
Warisy (Rendeux), 24 februari 2005, toen nog een sneeuwgedicht met mussen en merels,
Vogelwaarde 8 februari 2020, 15 jaar later, in een warmer klimaat herschreven.
 
 .

4 opmerkingen:

  1. het originele gedicht:

    Writer’s block met wintertuin

    Iets te gelukkig om te schrijven
    nochtans wel drang, maar geen gedicht
    de pen rust uit, het blad wil blanco blijven

    de wolken drijven traag voorbij
    en bitter koud, de tuin is wit
    maar zit vol vogels en vol leven

    mezen, mussen, zelfs een vink
    die stijlvol knikt en
    huppelend wat zaadjes pikt

    een roodborstje, een dikke merel
    het vliegt zo af en aan en zoekt naar voer
    het vliegt ook weg als ik verroer

    ik strooi een handvol korstjes buiten
    en restjes van een kruimeldeeg
    maar woorden lok ik niet
    het blad blijft leeg.


    © bert deben
    Warisy (Rendeux), 24 februari 2005.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. 2 schitterende gedichten, een heel verschil in 15 jaar. Maar de winter kan nog komen.
    Maar woorden lok ik niet, het blad blijft leeg - prachtig.

    Simone

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Voor een writer's block toch nog aardig wat tekst :-).

    BeantwoordenVerwijderen
  4. De fazant

    Hij is er zonder dat hij ooit verschijnt.
    Toch moet hij hier naar binnen zijn gevlogen:
    er is geen doorgang door het veel te hoge
    gaas dat bij ons de ponywei omheint.

    Op duizend veren heeft hij duizend ogen
    maar hoe hij stapt, hoe fier en fraaigelijnd,
    hij ziet er geen begin aan en geen eind.
    Een vlucht als vlucht wordt niet meer overwogen.

    Maar als je een moment of wat niet kijkt
    heeft hij opeens de overkant bereikt
    en rent alweer op wieltjes door het land
    met weinig hersens maar voldoende klieren
    om drie of vier vriendinnen te versieren.
    Wat heeft een mens onnodig veel verstand.

    (Kees Stip)

    BeantwoordenVerwijderen