zaterdag 15 maart 2003

Ik wil naar mijn ontroering varen


 
.
Ik wil naar mijn ontroering varen
een schip gevuld met tederheid
de wroeging en het dolen kwijt
en wijs geworden met de jaren  

zo wil ik naar de einder staren
waardoor ik dan de drang vermijd
naar passie en gelegenheid
ik wend mijn steven tot bedaren  

en zeil mijn schip de kaap voorbij
mijn jacht, mijn tocht door idealen
door zeeën van verleden tijd
doorheen gedichten en verhalen  

na stormen en veel averij
verlang ik naar geborgenheid. 


© bert deben
Malle, zaterdag 15.03.2003, voor Goele.


werd gepubliceerd op website Maritieme Schrijvers en op gedichtensite Bitterkoekjes

21 opmerkingen:

  1. ik snak ook vaak naar die geborgenheid, naar rust...
    echt mooi...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit spreekt mij geweldig aan. Wat mooi, Bert !

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Komt "de verloren zoon"eindelijk zeilende weer thuis na al die jaren aan de einder?Mooie gedachten en "assists"in dit gedicht,Bert.Ruud Blauwveld.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ja, een storm komt meestal niet alleen; ze komen ook vaak niet gezellig om de beurt, maar tegelijkertijd ; mooi gedicht alweer Bert.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ja, stormen en averij ... ik mocht het behoorlijk ondervinden met de hagelramp die hier alle koepels, afdaken en goten van mijn huis verwoestte ... maar nu er eindelijk weer een dak boven mijn hoofd is voel ik me toch al een stuk meer geborgen ... ;-)

      Verwijderen
  5. En steeds opnieuw moeten we zoeken...Bedankt voor de wijze woorden, Bert.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Die ga ik overschrijven in mijn agenda. Zo mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ontroerend mooi Bert! Dat verlangen heb ik ook.... liefs en kussies Arda

    BeantwoordenVerwijderen
  8. ontroerend mooi
    dit geeft rust...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Nog steeds mooi, ik vind de verbeelding zo mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Prachtig, prachtig en zoals Athy ook zegt...mooi, de verbeelding.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Zuinige woorden waken een zin vol als je in dezelfde richting
    richting vliegt.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat een spanningsvol gedicht Bert.
    Blijkbaar is ontroering voorwaarde tot geborgenheid.
    Een woelig levensverhaal
    met een aarzelend keerpunt,
    de kaap:
    - de lorelei zingt nog steeds -
    Toch moedig zélf het steven gewend,
    nieuwe stromingen ontdekt
    een 'water-weg' naar
    Geborgenheid.
    Een heerlijk verhalend gedicht
    met een beloftevol happy-end.
    Goede vaart verder.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. O Bert, het blijft zo ongelooflijk mooi! Telkens opnieuw voel ik me ontroerd en heel dankbaar voor je cadeau. Het lijkt wel gisteren, die training waarin we samen reisden "door bergen van moed, moerassen van verveling, oceanen van vriendschap, een veilige haven ..." Plots ging je zitten, nam pen en papier en schreef dit wondermooi en teder gedicht 💖

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wauw Bert, dit is prachtig, gevoelig, zo intens mooi...

    BeantwoordenVerwijderen