vrijdag 14 december 2012

Roodkapje en de Wolf - Roald Dahl (Revolting Rhymes)

.

Roodkapje en de Wolf
(een lichtvrije vertaling van ‘Little Red Riding Hood and the Wolf’
van Roald Dahl uit ‘Revolting Rhymes’)
 
 
De Wolf die voelde zich wat slap
en verlangend naar een vette hap
klopte hij bij oma aan – ze zag
zijn scherpe tanden en zijn vieze lach
maar Wolfje vroeg lief: “Mag ik er in?”
ze was bang, maar desalniettemin
opende zij voor hem dan toch de deur
ze dacht: ‘Als hij mij nu maar niet verscheurt!’
 
Natuurlijk wel, van teen tot kop
at hij oma in één hap op!
maar oma was niet al te groot
de Wolf had aan meer voedingswaarde nood
hij rende door de keuken heen
en lachte toen plots heel gemeen:
hij zou hier wachten tot zo meteen
Roodkapje van uit het donkere bos verscheen!
 
Hij deed oma haar kleren aan (want moet je weten
die had hij natuurlijk níet opgegeten!)
haar kleedje aan, haar mooiste hoed
en daarna borstelde hij in overvloed
zijn haar tot een kapsel van een beter budget
en vleide zich neer op oma haar bed 
na een tijdje kwam Roodkapje binnen
ze keek, ze staarde en sprak om te beginnen:
 
“Maar oma, wat hebt U grote oren!”
de Wolf fluisterde: “Dat is om beter te horen!”
waarna ze zei: “En zulke grote ogen!”
“Om beter te kunnen zien!” sprak de Wolf ingetogen
terwijl hij keek en liefdevol lachte
maar ondertussen hield hij wel in gedachte:
wat ziet ze er lekker en mals uit en eetbaar 
na die taaie oma smaakt zij voorzeker als kaviaar!
 
 
Waarna Roodkapje plotseling zei:
“Maar oma, wat een mooie pelsmantel heb jij!”
“Hé, dat klopt niet!” riep de Wolf “Je bent vergeten
naar mijn grote tanden te vragen, om jou op te eten!”
Roodkapje grijnsde, en terwijl ze geen spier vertrok
haalde zij een revolver van onder haar rok
en schoot en schoot en schoot nog een keer
de Wolf, die viel toen steendood neer!
 
Wie haar tegenwoordig ziet
die gelooft bijna z’n ogen niet
ze is niet meer het Roodkapje dat ze jaren was
maar een chique dame nu, in een wolvenpelsen jas!
 
 
vertaling © bert deben
Antwerpen, dinsdag 11 december 2012.
 
 
 
 
het origineel:
 
Little Red Riding Hood and the Wolf
(Roald Dahl - ‘Revolting Rhymes’)
 
 
As soon as Wolf began to feel
That he would like a decent meal,
He went and knocked on Grandma's door.
When Grandma opened it, she saw
The sharp white teeth, the horrid grin,
And Wolfie said, ``May I come in?''
Poor Grandmamma was terrified,
``He's going to eat me up!'' she cried.
 
And she was absolutely right.
He ate her up in one big bite.
But Grandmamma was small and tough,
And Wolfie wailed, ``That's not enough!
I haven't yet begun to feel
That I have had a decent meal!''
He ran around the kitchen yelping,
``I've got to have a second helping!''
Then added with a frightful leer,
``I'm therefore going to wait right here
Till Little Miss Red Riding Hood
Comes home from walking in the wood.''
 
He quickly put on Grandma's clothes,
(Of course he hadn't eaten those).
He dressed himself in coat and hat.
He put on shoes, and after that
He even brushed and curled his hair,
Then sat himself in Grandma's chair.
In came the little girl in red.
She stopped. She stared. And then she said,
 
``What great big ears you have, Grandma.''
``All the better to hear you with,'' the Wolf replied.
``What great big eyes you have, Grandma.''
said Little Red Riding Hood.
``All the better to see you with,'' the Wolf replied.
 
He sat there watching her and smiled.
He thought, I'm going to eat this child.
Compared with her old Grandmamma
She's going to taste like caviar.
 
Then Little Red Riding Hood said, ``But Grandma,
what a lovely great big furry coat you have on.''
``That's wrong!'' cried Wolf. ``Have you forgot
To tell me what BIG TEETH I've got?
Ah well, no matter what you say,
I'm going to eat you anyway.''
 
The small girl smiles. One eyelid flickers.
She whips a pistol from her knickers.
She aims it at the creature's head
And bang bang bang, she shoots him dead.
A few weeks later, in the wood,
I came across Miss Riding Hood.
But what a change! No cloak of red,
No silly hood upon her head.
She said, ``Hello, and do please note
My lovely furry wolf skin coat.''
 
 
Roald Dahl.
 




23 opmerkingen:

  1. Wat leuk! (ik weet geen ander woord):::red:::

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hahaha mooi man !

    Das m,n knuffeltje

    Daarom ..hou.. ik van die gozer :}

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Roodkapje is gelukkig een slimme meid die wel oppast dat de wolf in haar buik komt.
    Groet, Reinejragolo

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Deze is nog leuker!
    Roodkapje en de boze Wolf.
    Op een der eerste lente dagen
    Voelde de wolf de honger knagen.
    Dus klopte hij bij grootmoe aan
    Met zijn scherpe tanden, valse lach
    Hij gromde grijnzend: `goedendag.`
    De arme grootmoe schrok zich naar:
    Straks eet hij me op met huid en haar
    Ze sloeg de spijker op zijn kop,
    Want klerelijer vrat haar in een hap op.
    Maar grootmoeder was taai en schriel.
    Hetgeen de wolf maar slecht beviel.
    Ze is te weinig,` klaagde hij,
    Dat is toch geen heel maal voor mij
    Na zo`n schriel scharminkel moet je
    Als wolf minstens nog een toetje.`
    Terwijl hij heel boosaardig lachte,
    Zij hij: `ik denk dat ik zal wachten
    Tot roodkapje, `t mals, jong ding,
    Terugkomt van haar wandeling
    Grootmoe`s kleren moet je weten,
    Die hij natuurlijk niet had opgegeten,
    Heeft hij opgeraapt en aangetrokken;
    Haar jas, haar mutsen ook haar sokken.
    Hij kamde en krulde zelfs zijn haar.
    In grootmoe`s stoel zat de wolf toen klaar.
    Het mooie meisje kwam al gauw
    En vroeg aan wolf traditiegetrouw,
    `O grootmoe, wat heb je `n grote oren.`
    Dan kan ik je beter horen.`
    Wat `n grote ogen!` Zij ze zoet.
    Dan kan ik je beter zien !,`
    Zegt de wolf terwijl hij naar haar staarde,
    En watertandde en likkebaardde.
    Na dat karkas, vol bot en haar,
    Dacht hij, smaakt zij als kaviaar.
    Maar roodkapje knipoogde en zei;
    `O, wat een mooie bontjas heb jij!`
    Fout!` Riep wolf haar nijdig toe.
    Wat heb jij een grote tanden, grootmoe,
    Dat moet je zeggen` ezelskop.
    Nou ja dan eet ik je zo maar op.`
    T` meisje lacht en trekt in een wipje
    Een revolver uit haar slipje.
    Ze richt hem op het grote beest
    En beng, beng… die is er geweest!
    Een week of wat later, ik weet `t nog goed,
    Heb ik in het bos roodkapje ontmoet.
    Ik herkende haar bijna niet, dat snap je.
    Zo zonder cape en zonder rood kapje.
    Hallo!` Riep ze vrolijk. `Zie je wel
    Mijn prachtige bont jas van WOLVENVEL!
    En we leefden nog lang en gelukkig'

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. zonet even gegoogled en blijkbaar bestaat er dus een officiële vertaling van 'Revolting Rhymes' onder de naam van 'Gruwelijke Rijmen' - moet ik proberen ergens op de kop te tikken.

      Deze vertaling houdt zich in elk geval veel meer aan het origineel.

      Verwijderen
  5. Boontje komt om zijn loontje. Of komt dat weer uit een ander sprookje?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik ken de vertaling als "Zij haalde in een wip een revolver uit haar slip." Die is al vele jaren blijven hangen. Maar ijzersterk om zo een sprookje aan te pakken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. inderdaad wel een zin die blijft hangen ... ;-)

      voor mij was het nog onbekend, mooi om ook de oorspronkelijke vertaling te ontdekken hier boven.

      Verwijderen
  7. Lieverdje,

    ik vind jou versie geweldig !!
    kuskus
    Mie

    BeantwoordenVerwijderen
  8. een echte Deben - en wat mij betreft speelser en lichtvoetiger en subtieler en ondeugender dan die korzelig rappige vertaling

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Een gedicht vertalen lijkt me een schier onmogelijke taak; de beeldspraak en woordspelingen, gebruikt in het origineel, zijn vrijwel nooit letterlijk om te zetten. Het is dus altijd zoeken naar compromissen, al pogende de oorspronkelijke inhoud trouw te blijven. Nu ligt dat bij een gedicht als dit, bedoeld voor kinderen, wat makkelijker, omdat de gebruikte taal en taalconstructies niet al te ingewikkeld zijn.
    Wat me bij dit gedicht van Dahl wél belangrijk lijkt, juist omdat het voor kinderen bedoeld is, is trouw blijven aan het ritme van het gedicht. Het is opgebouwd uit jamben, en bevat er steeds vier per regel. Acht lettergrepen per regel dus (een enkele maal negen) in een tweekwartsmaat. Dit ritme loopt lekker, en is voor kinderen gemakkelijk te volgen of zelfs compleet met woorden te onthouden. Jouw versie houdt zich ongetwijfeld beter aan de oorspronkelijke tekst, Bert, maar het ritme is zoek. Ook in de officiële vertaling loopt het niet helemaal lekker, overigens, maar er is duidelijk een poging gedaan het ritme zo veel mogelijk te behouden. Voor mij blijkt wederom: een gedicht is vrijwel onmogelijk te vertalen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. het was vooral een vertaling voor de fun - zoals je al stelt, vertalen is heel moeilijk, rijm, jambes, inhoud - het is keuzes maken - maar soms is het ook gewoon plezierig om doen, zoals bij deze toen ...

      Verwijderen
  10. Geweldige vertaling, Bert Deben. Taalkunstenaar die je bent ♡ liefs An

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Zalig hé, die 'Gruwelijke Rijmen' van hem. Gelukkig bijna alle boeken van hem in mijn bezit in de goede 'oude' versie... Jouw versie ook heel knap!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wauwwwww mijn grote favoriet ‘prachtig en zo meeslepend !
    De vertaling zo uniek. Geen woorden voor ‘het kind zijn kwam terug hier !

    BeantwoordenVerwijderen

  13. CENSUUR

    Goed gedrag is ver te zoeken
    In moderne kinderboeken
    En de tere kinderziel
    Is nog kwetsbaar en fragiel
    Allerergst van allemaal
    Is het werk van Roald Dahl
    Uit een opvoedkundig streven
    Wordt zijn oeuvre nu herschreven

    (Bart Adjudant)

    BeantwoordenVerwijderen