Geschreven voor de maandelijkse opdracht van schrijversgezelschap Apropos, met als thema ‘Buiten spelen’ en als extra opdracht: schrijf een verhaal waarin de verteller onbekend is met de wereld van het verhaal (Vogelwaarde donderdag 3 okt. 2024).
Er ontgaat de verteller heel wat (en ook de lezer) Hij interpreteert er wat op los Raakt tenslotte in de war De aangesprokene verlaat het toneel ... De verteller staat alleen Wie heeft er nu een NAH?
de verteller zelf heeft NAH - ik schreef het van uit diens gedachtengang, vooral vanuit diens staat van verwarring - anderzijds is er de 'partner' die het zelf ook nog niet aankan en wegloopt van de situatie. Dat er dingen zijn die de lezer ontgaan versterkt volgens mij het inleven.
Als je nah niet had genoemd (niet aangeboren hersenletsel) dan dacht ik eerst aan een vorm van autisme. Maar nee vanwege de traan toch niet. Daarna aan een buitenlands kind. Maar in een bepaalde zin is nah ook zo omdat het de cliënt bewust maakt van onvermogen. Tot communicatie in dit geval, vandaar de traan. Het gevoel dat het oproept is van beperking. Heel triest. Groetjes van Joyce
Super mooi gedicht !
BeantwoordenVerwijderenUniek !🍀❤️🥰👻
Ja, NAH maakt van een persoon vaak een ander mens dan hij voorheen was.
BeantwoordenVerwijderenEr ontgaat de verteller heel wat
BeantwoordenVerwijderen(en ook de lezer)
Hij interpreteert er wat op los
Raakt tenslotte in de war
De aangesprokene verlaat het toneel ...
De verteller staat alleen
Wie heeft er nu een NAH?
de verteller zelf heeft NAH - ik schreef het van uit diens gedachtengang, vooral vanuit diens staat van verwarring - anderzijds is er de 'partner' die het zelf ook nog niet aankan en wegloopt van de situatie. Dat er dingen zijn die de lezer ontgaan versterkt volgens mij het inleven.
VerwijderenAls je nah niet had genoemd (niet aangeboren hersenletsel) dan dacht ik eerst aan een vorm van autisme. Maar nee vanwege de traan toch niet. Daarna aan een buitenlands kind.
BeantwoordenVerwijderenMaar in een bepaalde zin is nah ook zo omdat het de cliënt bewust maakt van onvermogen. Tot communicatie in dit geval, vandaar de traan.
Het gevoel dat het oproept is van beperking. Heel triest.
Groetjes van Joyce
Heel geslaagd, Bert. Grappig en gelijk triest.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt duidelijk WAT= Wel Aangeboren Talent.
Alsof er iemand die aan dementie lijdt tegen me spreekt
BeantwoordenVerwijderenheel aangrijpend
BeantwoordenVerwijderenBest wat zwaarmoedig. Maar wel mooi beschreven!
BeantwoordenVerwijderen