November
Eind november, kwart voor negen
de zon ontwaakt heel langzaam
aan
gaat ze schijnen, wordt het
regen
soms wil men de dagen overslaan
auto’s schuiven traag over de
baan
de stad komt slepend tot bewegen
mensen die niet echt bestaan
maar het soms wel overwegen
op een dag met alles breken
vluchten en beseffen dat het kan
maar is het dat wel wat ik wil
ik betwijfel en bereken
ik betwijfel en bereken
de diepte, de angst, mijn kansen en dan
staat alles een oogwenk voor altijd
stil.
© bert deben
Antwerpen,
10 hoog, donderdag 26 november 2015.
klein, subtiel staat onder het gedicht '10 hoog', wat het voor de goede lezer toch wel een andere invulling geeft …
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar. Heb die gedachte ook regelmatig, ook al is mijn uitzicht iets anders.
BeantwoordenVerwijderenNovember
BeantwoordenVerwijderenGeen spoor meer van zomer, al haast weer winter
De mistbanken van de herfst hangen laag
over de grond, verschuiven traag.
Het licht wordt steeds kouder en minder.
En ik denk: ik ben bijna niet buiten geweest
toen het gras nog hoog stond en bol van groen
de bomen waren. Teveel te doen
en schrijven voor brood verduistert de geest.
En zelfs de kleuren van oktober,
het befaamde palet, het beschilderde lover,
heb ik, al spijt me dat nauwelijks, gemist.
Er schijnt nu een zon als een maan door de mist,
maar het vuur van de zomer is opgebrand
en de bomen zwerven kaal door het land.
(Hans Andreus)