Het jaar werd afgesloten met woorden vol
verwachting, een beetje beterschap, een grap
een liefdevol voorbijgaan (de toekomst) – ik
snap opnieuw weer de essentie: ik overleefde

mezelf, de pijn, de reden van het moeten zijn
(buikspieren gespannen voor de laatste klap)
ik train mezelf tot niet meer voelen, tot elke
zenuw moe van al het vechten opgeeft – ik zie

met nieuwe ogen, hoe alles verder leeft (oude
wijn in nieuwe zakken) maar streeft naar
steeds opnieuw hetzelfde zijn, in andere vormen
een wereld vol vergeten en herhalen, stalen van

mijn vorig leven: het is koud daar buiten, het is
koud hier binnen ook, alleen de kachel doet alsof.

© bert deben
Antwerpen, 31 december 2ooo – 21:40 uur.