maandag 14 september 2020

Iets van waarde

.

Iets van waarde 

Een park, een vijver, op fluisterafstand 
een klaterende fontein, dwarrelend 
blaadjes die naast me landen 
op een bankje in september in de zon 
 
excuseer me, maar waar vind ik iets 
van waarde? Naast me staat een man 
die niet ziet dat ik een dichter ben 
ik wijs hem naar de bomen, naar 
 
de bladeren die gevallen zijn 
naar de kleuren van ontbinding 
hij knikt weinig begrijpend 
en verdwaalt in mijn gedachten 
 
verstaan zullen wij elkaar wel nooit 
maar evengoed blijven wij wel trachten. 
 
 
© bert deben 
Oostburg, maandag 14 september 2020. 

 .

6 opmerkingen:

  1. Een heerlijk zachte, warm-pastelkleurige herfstbries komt in me op bij dit gedicht! Zalig genieten!
    Misschien was de man een bekwame schrijnwerker of een uit-munt-end meubelmaker ?
    Ik ben blij met de producten van een bevlogen dichter... !
    Liefs,
    Lieva

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Owh práchtig in woorden van zachte liefde, een najaarskus :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wachtend op een bankje met pen en papier, komt er dit prachtige gedicht.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Eeuwig trachten is veel leed verzachten. Warm herfstkleurig gedicht. Mooi, Bert.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Misschien ziet hij toch op een moment wat je bedoelde ...

    BeantwoordenVerwijderen