.
Iets van waardeEen park, een vijver, op fluisterafstandeen klaterende fontein, dwarrelendblaadjes die naast me landenop een bankje in september in de zonexcuseer me, maar waar vind ik ietsvan waarde? Naast me staat een mandie niet ziet dat ik een dichter benik wijs hem naar de bomen, naarde bladeren die gevallen zijnnaar de kleuren van ontbindinghij knikt weinig begrijpenden verdwaalt in mijn gedachtenverstaan zullen wij elkaar wel nooitmaar evengoed blijven wij wel trachten.© bert debenOostburg, maandag 14 september 2020..
Een heerlijk zachte, warm-pastelkleurige herfstbries komt in me op bij dit gedicht! Zalig genieten!
BeantwoordenVerwijderenMisschien was de man een bekwame schrijnwerker of een uit-munt-end meubelmaker ?
Ik ben blij met de producten van een bevlogen dichter... !
Liefs,
Lieva
Owh práchtig in woorden van zachte liefde, een najaarskus :)
BeantwoordenVerwijderenWachtend op een bankje met pen en papier, komt er dit prachtige gedicht.
BeantwoordenVerwijderenEeuwig trachten is veel leed verzachten. Warm herfstkleurig gedicht. Mooi, Bert.
BeantwoordenVerwijderenja, zucht ... mooi
BeantwoordenVerwijderenMisschien ziet hij toch op een moment wat je bedoelde ...
BeantwoordenVerwijderen