.
.
Dura
Necessitas
(noodzaak
is hard)
Doorheen mijn zonnebrillenglas
kijk ik naar ’t kleuren der
tomaten
en naar de vormen en formaten
van wat er groeit hier aan gewas
terwijl vul jij, gehurkt in ’t
gras
met onkruid groene vuilnisvaten
vanaf mijn ligstoel op ’t terras
hou ik jouw werklust in de gaten
en zucht: ‘dura necessitas’
ik kan het rustig overlaten
aan hoe het is en hoe het was
maar ook aan jou in hoge
mate.
© bert deben
Vogelwaarde,
maandag 14 augustus 2017, voor Ruud.
Mooie verdeling van werkzaamheden.
BeantwoordenVerwijderenPrachtige tuin, evenals het gedicht.
Simone
Prachtig, volmaakt :)
BeantwoordenVerwijderenCon dolce-dolce pax... Zo héérlijk rustig...
BeantwoordenVerwijderenPrachtig om mee te mogen genieten van wat zo hard nodig is: een diepe zachte vrede... Vol kleur en heerlijkheid!
Dankjewel, lieve Bert!
Lieva
Heel erg ....Sonneberg (Sonneveld). Verteller zegt: Meneer Sonneberg, sta ik In de Ferdinand Bol en zeg ik tegen de glazenwasser op de trap: He, dat doe je verkeerd. Glazenwasser: O ja hoe moet het dan? De verteller reageert: "Dat mot je een ander laten doen." De humor legt op straat meneer Sonneberg, ik zweer het u.
BeantwoordenVerwijderenkende ik nog niet, maar wel heel geslaagd en inderdaad ook wel een beetje de visie van de dichter :-)
VerwijderenEn het is natuurlijk een schitterend beschreven observatie en overpeinzing.
BeantwoordenVerwijderenCarpe diem, Bert. En laat Ruud de rest maar plukken!
BeantwoordenVerwijderenEen beetje beweging kan anders geen kwaad :-).
BeantwoordenVerwijderenik heb anders wel een paar keer de ligstoel moeten verschuiven om wat meer in de schaduw te kunnen zitten ...
VerwijderenHet moment in een mooi gedicht gevat. Knap, Bert!!
BeantwoordenVerwijderenHaha, reactie op dat verschuiven.
BeantwoordenVerwijderenFeest der dieren: een niet onderhouden tuin....
Janie (Adriaan Roland-Holst zei 'God is mijn tuinman'
(Even laten zien hoeveel ik weet)
Gedicht is in volkomen harmonie