Mispel

 .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mispel

 

Pas dan zal ik verteerbaar zijn

als ik belegen ben

het verstrijken nabij

noch vrucht, noch vlees, maar brij

van lang geleden lieflijkheid  

mijn inhoud zal onherkenbaar zijn

gerijpt, gerot, vereeuwigd

gebeiteld in versteend papier

als faiences met woorden van leed

mijn vrucht, de onmin, de onmacht in mij  

eet mij, lees mij, lik mij leeg

dit blad mijn lijf

de inkt mijn bloed

pers het uit jouw onderbuik

tot ik herboren ben

huilend, bloedend

 

kwijlend in jouw moederschoot

ik ben jouw kind  

bemin mij ! 

 

© bert deben

Antwerpen, 08 oktober 1995. 

 

Mispels zijn oude, steeds minder voorkomende vruchten met een hoog vitamine C gehalte. Ze groeien aan struiken die men tot kleine bomen kan laten opgroeien en die een hele mooie en geurende bloesem geven tijdens de bloei in het voorjaar.

De vrucht kan men pas eten nadat ze bevroren is geweest en het vruchtvlees ‘beurs’ is geworden, hoe rijper de vrucht hoe lekkerder ze is. In de volksmond ontstond zo de uitdrukking ‘zo rot als een mispel’ De mispel eet men door de vrucht open te breken en het vruchtvlees er uit te zuigen.

Meer achtergrond over de mispel en enkele recepten waarin men de vrucht gebruikt kan men vinden op: http://koken.vtm.be/ingredienten/mispels