Zijn lichaam blonk aanwezigheidmijn ogen telden al zijn spierenik wilde met hem passie vierenmaar durf ontbrak, of was het tijd?ik was plots alle woorden kwijtde deuren stonden wel op kierenmaar geen van beiden kon versierendoor mijn gebrek aan openheidhet weggaan was niet meer te mijdengeen mes nog kon de stilte snijdende onmacht traande in mijn ogenomdat ik thuis nog werd beminddoor, niets vermoedend, vrouw met kindheb ik maar weer mezelf bedrogen.© bert debenEdegem, 1 juni 1989.
.
gepubliceerd in Gist, jg. 13, nr. 6, okt. 1990
Geen opmerkingen:
Een reactie posten