.
Geïnterneerd
.
Het licht wordt dagelijks gedoofd
met druppels, pillen en een spuitje
zo zit ze bleekjes in een truitje
met ijle ogen in het hoofd
haar dromen werden haar ontroofd
de storm is nauwelijks nog een buitje
ze staart naar dode woorden uit je
mond, die ook jijzelf niet meer gelooft
een droevig uitgeleefd gezicht
van dagelijks vierentwintig uren
zelfs 5 minuten kan lang duren
als je tot schaduw werd ontwricht
de deur gaat open en weer dicht
haar beeld blijft bij als een gravure.
© bert deben
Antwerpen, 19 april 1995, voor Linda.
Werd gepubliceerd in Gist jg 19 nr 6, 1996.
Prachtig gedicht!
BeantwoordenVerwijderenuitzichtloos en stil-makend...
chapeau!
BeantwoordenVerwijderenerg rakend
BeantwoordenVerwijderenWout
schitterend Bert!
BeantwoordenVerwijderenRaak getypeerd!
BeantwoordenVerwijderenpijnlijk mooi
BeantwoordenVerwijderenIk denk wel eens dat het meer geluk dan wijsheid is wanneer je aan de 'goede' kant van het spoor blijft lopen.
BeantwoordenVerwijderenSterk verwoord, Bert.
Sterk en gevoelig....
BeantwoordenVerwijderen