Je ligt voor mij, ik wil je
raken
je ogen dicht tot rust
gekeerd
mijn handen eenzaam maar
volleerd
ik durf je nu niet wakker
maken
nog nooit heb ik jou zo
begeerd
je rug ontbloot tot aan het
laken
de stoppels op je kin en
kaken
ik streel je heel
gereserveerd
het lichaam dat ik met je
deelde
met vingers van de dag voordien
alleen mezelf kan ik hier
zijn
de stilte dwingt mij tot
verbeelden
je ligt voor mij, ik kan je
zien
terwijl ik zacht in jou
verdwijn.
© bert deben
Vlessart – Léglise, dinsdag
8 juni 2010, voor Ruud.
Heel erg mooi.
BeantwoordenVerwijderenWow...echt prachtig, Bert!
BeantwoordenVerwijderenHet beeld dat jij oproept raakt mij tot in het merg van mijn botten.
BeantwoordenVerwijderenhet zal maar voor je geschreven zijn ;-).
BeantwoordenVerwijderenmoet 'volleert' overigens niet 'volleerd' zijn?
oeps, overheen gekeken (blind van de liefde), nu aangepast ...
Verwijderenheel mooi Bert
BeantwoordenVerwijderenZo mooi kan liefde zijn, prachtig gedicht.
BeantwoordenVerwijderenSchitterend!
BeantwoordenVerwijderen.
BeantwoordenVerwijderenteder haperen,
zou dat gereserveerd betekenen?
mooi
is helaas, een alledaags en afgetakeld woord
eindelijk nog eens poëzie,
dat klinkt al beter...