hoor ik de boren snerpend gillen
met veel gerommel en kabaal
gebruik van ’t zwaarste materiaal
doet hier zowaar de stoelen trillen
mijn moed zakt onder minimaal
de vrouw naast mij slikt vlug wat pillen
minuten lijken hier wel uren
ik zit te draaien en te keren
en kan de angst niet camoufleren
voor wat ik hoor door dunne muren
dan komt de arts zich excuseren
voor het verbouwen bij de buren.
© bert deben
Borgerhout, 15 november 1999, geschreven in de wachtzaal
bij de tandarts.
Het gedicht werd door de tandarts ingekaderd en opgehangen in
de wachtzaal.
Foto: juniordentist.com
plezant herkenbaar :-)
BeantwoordenVerwijderengelukkig maar ;-)
BeantwoordenVerwijderenheerlijk gedicht en geweldige bibberfoto :-)
BeantwoordenVerwijderenwat aan krachtmetingen binnen de muren van een sonnet past en met de juiste chute de angst kan keren.
BeantwoordenVerwijderenwachtzaalwaardig :-)
BeantwoordenVerwijderenhuuh....
BeantwoordenVerwijderenMoet een opluchting zijn geweest!
BeantwoordenVerwijderenik had al wel een klein vermoeden ... ;-)
VerwijderenEn die bouwvakkers maar lachen. Lekker meegevreesd, Bert.
BeantwoordenVerwijderenIk mag volgende maand, leuk hoor. Oergeestig, Bert.
BeantwoordenVerwijderen