Februari dan ...
Ik scheur januari van de kalender af
er werd te veel in nagedacht, te veel
ook niet gevoeld, een mokerslag, ik
wandelde weer verder, twee handen
om mijn hals, ik kneep een oogje dicht
en dacht: het hoort er bij – maar niets
in mij … februari dan, het vriest, het
sneeuwt, de daken dragen last van
te veel aan leemte, alles gaat nog
altijd dood, maar niet meer doder dan
voorheen, het rust, het wacht op wat
het niet meer weet en even lijkt het op
oneindigheid, een alsmaar wachten
op een lente uit een afgelegde tijd.
Antwerpen, dinsdag 31 januari 2012.
.
Mooi beschreven. Het voelt als een dood moment...
BeantwoordenVerwijderen...mijn gevoelens verwoord....
BeantwoordenVerwijderenmet dank aan Bert Deben....
Fijn te lezen!
xje
Voelde ik vandaag ook ! echt mooi, Bert, bedankt XXX
BeantwoordenVerwijderenJa, wachten op de lente.
BeantwoordenVerwijderenWachten op de lente
BeantwoordenVerwijderenna de dood.
Zoiets.
gr eva
applaus....
BeantwoordenVerwijderenzo beschrijf je dat niets.....
dank en doekje:)
Annet x
zéér rakend
BeantwoordenVerwijderenhet is wat ik voel
xje
Denk aan het zaad voor de Roos.........
BeantwoordenVerwijderenDenk er nu anders over
BeantwoordenVerwijderenDit gedicht blijft hetzelfde
in het prettig lopen van
woorden....
zo mooi......
BeantwoordenVerwijderenPrachtig!
BeantwoordenVerwijderenDat gevoel ken ik ook...
dat adembenemende wachten in donkere dagen...alweer heel mooi.
BeantwoordenVerwijderenOwowoooooh zoooo mooi
BeantwoordenVerwijderenzeg ik nu
xje
Nu weet ik weer waarom ik in de winter niet op mijn best ben, maar...februari is de laatste wintermaand. Het schiet op.
BeantwoordenVerwijderenEen prachtig gedicht. Maar je hebt me wel een beetje in verwarring gebracht.
BeantwoordenVerwijderenSimone
Het lijkt op levend dood Bert,toch kan ik van zo'n gedicht
BeantwoordenVerwijderengenieten.