.
HET WINTERPAD
.
Ik wandel op het winterpad
ik kijk niet om of niet opzij
want al wat was ligt achter mij
en heeft vandaag op mij geen vat
ook al wie ik heb liefgehad
en zelfs wat is gaat weer
voorbij
ik kijk niet om of niet opzij
ik wandel op het winterpad
ik voel me van beproeving vrij
en stap rechtdoor, ik stap tot
dat
er helemaal niets meer denkt in
mij
verdwijnend in een jaargetij
ik wandel op het winterpad.
© bert deben
Zaamslagveer,
dinsdag 27 oktober 2015.
foto: publicatie kwartaalblad Recht op Waardig Sterven, RWS jg. 39, nr.167, jan. 2022
dec. 2023 in literair Pdf tijdschrift Dichteren Leesten #24 en jan. 2025 #32
Het begint in de positieve zin .
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Bert!
Voel de kou van die tijd.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt winterkleding aangetrokken.
Hoorbaar.
Zucht
Bert, je laatste gedicht ‘het winterpad’ vind ik overhéérlijk!!
BeantwoordenVerwijderenIk voel er een immense rijping in!
Alsof je - na een lange pijnlijke strijd - het ‘gehavend zijn’ en alle consequenties van die toestand aanvaardt...
de lichtheid, bijna gewichtloosheid van iemand die zijn rugzakje leeg maakte en daarbij liefst de stilte van de oorverdovende, helende natuur opzoekt.
Van harte een zachte verdere tocht gewenst,
Liefs,
Lieva
Schitterend, een juweeltje.
BeantwoordenVerwijderenSimone
Hij is weer mooi!
BeantwoordenVerwijderenPast me als een wame jas...
BeantwoordenVerwijderenGehavend, weerloos
BeantwoordenVerwijderenBlijf 'k laveren
Tot 'k zeggen kan
't Tij kan immer keren
Of anders kom 'niet weer...
Dank, Bert, dit gedicht blijft zo warm - voor mij 💓.
jouw gedicht is een warme dank op zich ;-)
VerwijderenZwaar beladen
BeantwoordenVerwijderenvastberaden
vooruit
Niet versagen
nieuwe dagen
voor je uit
Prachtig, Bert !!
BeantwoordenVerwijderenPrachtig .... Ontroerend mooi ....
BeantwoordenVerwijderenMooi-moeilijk als je dit transponeert naar iemand die op het pad der dementie niét terug kan keren... Raakt me in verschillende opzichten, pffft, effe moeilijk-mooi...
BeantwoordenVerwijderen"Totdat er niets meer denkt in mij". Jij beschrijft dat als een bevrijding; maar het is waarom ik zo'n moeite heb met dat seizoen. Daar houdt de vergelijking ook op, want je hebt een mooi, warm lied gecomponeerd.
BeantwoordenVerwijderenalle seizoenen hebben hun waarde al verschuiven en verdwijnen sommige de laatste jaren
BeantwoordenVerwijderenmooi 💕
Heel mooi!!
BeantwoordenVerwijderenGisteren is voorbij en het winterpad ligt voor ons .......
BeantwoordenVerwijderenEen winterpad, waar een dun laagje sneeuw op ligt, dat als de zon haar warmte eroverheen heeft laten gaan, iedere herinnering heeft doen wegsmelten tot een klein hersenspinseltje dat heel af en toe nog eens terugkeert.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig stuk, Bert Deben👏🏻
Echt toepasbaar op vandaag!!!!
BeantwoordenVerwijderenZo mooi Bert .,
BeantwoordenVerwijderenDit gedicht blijft zo warm voor mij !
Dankjewel. 🥰
Prachtig Bert !
BeantwoordenVerwijderenGroetjes 🍀
Stoppen met denken
BeantwoordenVerwijderenlijkt op stoppen met ademen
Maar het is niet hetzelfde.
Het ene vraagt jarenlange training
Het andere gaat ooit vanzelf ...
Knap!
BeantwoordenVerwijderenStoppen met denken in de zin van aanwezig zijn in wat ik aan het doen ben is zo verrijkend. Toch vind ik (bewust) denken zeker ook ok. Piekeren en me zorgen maken is andere koek omdat het denken dan een loopje neemt.
Eigenlijk gaat het dan vooral over het leren filteren van gedachten - welke zijn leerzaam of verrijkend, welk werken contraproductief?
VerwijderenSoms een moeilijke evenwichtsoefening ...
Een prachtig gedicht Bert. Ik kan er mij helemaal in vinden! Doe zo voort, Laurine
BeantwoordenVerwijderen