.
.
Het oorloogt peuken in mijn hoofd
sleept slierten rook en grijze dampen
doorheen verlangen en verkrampen
tot enkel zoetigheid verdooft
ik zit en zap langs al het saaie
van huis weer weg en weer naar huis
om daar te stranden voor de buis
en op de sofa rond te draaien
chagrijnig sla ik lekkernijen
eerst van me af en dan naar binnen
het staat mee op, gaat mee te bed
het laat me lusteloos betijen
allicht wil ik niet herbeginnen
ik wil alleen één sigaret.
© bert deben
Antwerpen, donderdag 15 januari 2009, voor Ruud
.
prachtig!
BeantwoordenVerwijderenna vele, vele jaren nog zeer herkenbaar en ik snak soms nog naar die éne sigaret...
mooi en draagt bij tot meeleven...
BeantwoordenVerwijderenherkenbaar vanuit de hoek van de directe omgeving
BeantwoordenVerwijderenbijstand verlenen is vaak een moeilijke evenwichtsoefening...
Heb nooit gerookt, dus ken het gevoel niet.
BeantwoordenVerwijderenzelf was ik ook nooit een roker, maar een paar keer van dichtbij mogen 'meegenieten' van de afkick geeft genoeg ervaring om er over te kunnen meeschrijven ... ;-)
VerwijderenOei dit raakt.
BeantwoordenVerwijderen