maandag 2 juli 2012

Maurits Mok - Wat over is

.













Wat over is


Wat over is na bijna vijftig jaar
in verzen ademhalen, woord voor woord
uit steen gehakt en aangejaagd tot vuur:
grond van vulkanisch stof dat niet
raakt uitgegloeid, woelen blijft; een atmosfeer
vol onherkenbaarheden, koortsverschijnselen
van een in mensen uitdijend heelal;
velden met geuren van een offerfeest
door afgestorvenen gecelebreerd; wolkbanken,
speeltuig van kinderfantasie;
paarden die menselijk rusten, de wind
rilt door hun huid en blijft in bomen staan;
avonden die steeds meer wetenschap
moeten verliezen; ogen die met hoe langer
hoe dierbaarder doden gaan slapen, toegevoegd worden
aan het onsterfelijk zaaigoed van de nacht.


Maurits Mok (Haarlem, 17 nov. 1907 - Bergen, 07 feb. 1989)
Uit: ‘Met Job geleefd’, 1972.


Maurits Mok (geboren Mozes Mok), was schrijver en vertaler, maar vooral als dichter liet hij een indrukwekkend aantal bundels van zijn hand na.  Ondergedoken, tijdens de jodenvervolging door de nazi’s, publiceerde hij reeds een aantal werken onder pseudoniemen. Later zouden de traumatische gevolgen van WOII een grote invloed blijven hebben in zijn gedichten.   
In 1959 ontving Mok de Prijs van de Stichting Kunstenaarsverzet. In 1962 ontving Mok de Henriëtte Roland Holst Prijs voor zijn hele oeuvre.

Een uitgebreidere biografie rond Maurits Mok (met een indrukwekkende lijst van gedichtenbundels van zijn hand) kan men vinden op:
Nederlandse Poëzie Encyclopedie: Mok Maurits


8 opmerkingen:

  1. Dat is ouder worden op je 50ste.
    Dat lijkt me 55 jaar later wel veranderd.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. niet enkel de mens evolueert tijdens het ouder worden, ook het ouder worden evolueert ...

      Verwijderen
  2. Prachtig gedicht!

    Met 50 jaar kom je net kijken!;)

    Reactie viel gedeeltelijk weg (net als ik)....

    Bisou Annet

    http://youtu.be/aaZfBB2baW8

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. prachtig bijpassend lied - spijtig dat de link niet 'vanzelf' werkt ...
      xx

      Verwijderen
  3. ja, er blijft zo heel veel woelen in het vulkanisch as , dat zo nu en dan toch weer vurig gaat gloeien als het aangewakkerd wordt.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. een mooi gedicht
    en het lied van Annet: 'Old And Wise' past wondermooi

    BeantwoordenVerwijderen
  5. prachtig! en de laatste zin blijft nagloeien...

    BeantwoordenVerwijderen