vrijdag 9 februari 1996

Ontnuchterend

 

Ontnuchterend

               een sonnet voor 2 stemmen

 

Naief                                       

en Stoer

 

Hij was mijn prins op het witte paard

Hij was mijn zoveelste in een lange rij

totaal van slag heb ik hem aangestaard

er kon er nog wel eentje bij

 

het was op een fuif, ik verveelde mij

al zijn schoonheid werd geopenbaard

ik knoopte mijn hemd los, vroeg: ben je vrij?

hij heeft mij spontaan de liefde verklaard

 

binnen het uur lag hij naakt in mijn bed

flabbergasted zweefde ik met hem mee

een condoom? Dat bederft toch de pret!

hij was een zwemmer en ik was zijn zee

hij wou blijven slapen, maar ik zei ‘Nee!’

 

achteraf bleek ik gelukkig niet besmet.

 

 

© bert deben

Antwerpen, 9 februari 1996. 


.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten