leven in poëzie

zondag 26 juni 2022

Smartlap voor Tine

26 June, UN International Day against Drug Abuse:

https://www.un.org/en/observances/end-drug-abuse-day

https://www.drugsinfoteam.nl/drugsinfo/cocaine/cocaine-risico

https://free-clinic.be/

dinsdag 21 juni 2022

Zorgeloos

.
ZORGELOOS

Ik wandel met mijn voeten door het water
zo simpel kan het zijn soms, het bestaan
het leven is een komen en een gaan
een opsomming van vroeger en van later

soms is het een geschenk en soms een straf
maar even denk ik niet aan het gewicht

de zon schijnt zonder zorg op mijn gezicht
en al wat is of was valt van me af.

© bert deben
Muscat (Oman), dinsdag 8 februari 2022.

fotograaf: Bart Leagre

.
.

maandag 6 juni 2022

Achterom kijken - Ron Roelandt

Achterom kijken

je moet doorlopen, zeggen ze,
je moet doorlopen,
nergens blijven staan,
niet achterom

en als er achter je rug geschoten wordt
dan loop je door
telkens weer
als er achter je rug geschoten wordt
loop je door
want na elk schot schreeuwen ze dat je door moet lopen
nergens blijven staan
doorlopen
niet achterom

als je uiteindelijk alleen bent
loop je door in je angst
steeds verder
totdat je enkel nog vallen kunt
en valt
en wacht op het schot

je bent alleen in een groot ficuswoud
wortels als orgelpijpen
laten de wind in de boomtoppen
mensenwoorden lispelen
in een taal
die je niet verstaat

onderweg ben je je beer verloren
maar je durft niet achterom te kijken
het was een russische beer
je beste vriend
die je moed gaf
vertrouwen
je mist hem
maar dat mag niet
fluisteren stemmen

je doet het toch
want missen is ook een soort van achterom kijken

© Ron Roelandt

Ron Roelandt is Nederlander (afkomstig uit Zeeuws Vlaanderen) die ondertussen al meer dan 20 jaar in Italië woont. Ron schrijft poëzie en korte prozastukjes rond alles wat hem raakt (van alle vormen van kunst tot wat er omgaat in zijn omgeving en de wereld). Wie meer van hem wil lezen kan dat op zijn blog Ron de tijd of eventueel in het Italiaans op 80 Euro.

In dit gedicht weet hij het vluchtelingendrama vanwege de Russische inval in Oekraïne te distilleren tot een beangstigend klein, maar meeslepend tafereel. Hartelijk dank aan Ron dat ik het ook hier mocht plaatsen.

foto: Ficus - Dark roots © Cristiano Drago

woensdag 1 juni 2022

Wat nog jong is in mij

Wat nog jong is in mij

Als ik zo ’s avonds in de spiegel kijk
zie ik een man die ouder is dan ik
en wat hij zoal meedraagt in zijn blik
die ik, daarvan geschrokken, snel ontwijk

misschien moet ik hem beter leren kennen
zo denk ik daarna, liggend in mijn bed
maar iets in mij dat tekent ook verzet
en wil niet aan het ouder worden wennen

waarom niet, ach er zullen mensen zeggen
dat ik de waarheid niet wil zien zoals ze is
en weer anderen die geven mij gelijk
dat ik weiger mij bij leeftijd neer te leggen
en liever, naar wat nog jong is in mij kijk.

© bert deben
Brussel, Fontainaspark, zaterdag 21 mei 2022,
vóór het mee opstappen in Brussels Pride en n.a.v. mijn vervroegd pensioen op 1 juni.

foto: The Swaddle/Young at heart:

Staying young at heart might also mean staying young at brain.

donderdag 19 mei 2022

Wolkje

On the road, Barrier Highway, Petersborough - Broken Hill, Australia, 22 februari 2008.

zaterdag 14 mei 2022

Goud - Andy Fierens

GOUD

Samen met mijn vader en zijn kleinzoon
keek ik naar een documentaire
over goudzoekers.

Ik zat op de sofa geklemd
tussen toekomst
en verleden

toen op het scherm deze
ondertitel verscheen:

Wanneer heb je ooit in een testgat gebaggerd
en zoveel goud gevonden?

De regel rukte zich los van het scherm
en begon boven ons te zweven.

Voor wie was deze vraag bedoeld?
Voor mijn zoon, zijn grootvader of voor mij?

Als psychedelische vormen vloeiden wij ineen.
En wat een vader dacht dacht ook een zoon.

Een stem riep komen eten
op een toon die suggereerde
dat er in het leven
niet veel meer is dan dat.

Mijn vader stond op als in hypnose.
Boomstammen in de bodem legden
zijn baggeren sinds lang plat
en zonder lust ging hij naar de keuken
en legde zich lam op de snijplank
als was het zijn vak.

mijn zoon nam een hap en trok
de toekomst in met een drilboor.
Ik wenste hem alle goeds.

Goud doet rare dingen met een mens.
Aan de ene kant een vader.
Aan de andere kant een zoon.
Daartussen een vader, een zoon
als bindmiddel dat niet pakt.

Andy Fierens
uit: ‘De trompetten van Toetanchamon’
De Bezige Bij, Amsterdam 2022

Met dank voor de toestemming van Andy om dit gedicht hier te plaatsen.

Andy Fierens (1976) is één van de vaakst optredende dichters van de Lage Landen en een waar podiumbeest. Hij is ook frontman van de literaire punkband Andy & The Androids en 1 van de drijvende krachten achter het koor De Bronstige Bazooka’s. Van hem verschenen eerder de dichtbundels ‘Grote Smerige Vlinder’ en ‘Wonderbra’s & Pepperspray’ en de roman ‘Astronaut van Oranje’.

Een bespreking van de bundel ‘De trompetten van Toetanchamon’ kan men vinden op Standaarduitgevrij-Andy-Fierens