Ik zie, ik zie wat jij niet ziet

ik zie, ik zie wat jij niet ziet 

ik zie het vlees, jij ziet het vet 

ik zie een kapsel, jij een pet 

ik zie een pot, jij een vergiet 

jij ziet de troep in het toilet 

ik weet dat ik iets achter liet 

maar wat precies dat zie ik niet 

omdat ik niet mijn bril op zet 

ik zie iets vaag, jij expliciet 

jij ziet de ernst en ik de pret 

ik zie het zonder en jij met 

jij ziet de kern van wat geschiedt 

jij zag die auto in de straat 

ik zag hem ook, maar net te laat.  

© bert deben 

ICE 549  trein tussen Hannover en Berlijn

dinsdag, 6 september 2016. 

de originele eindstrofe ging net iets anders: 

jij ziet precies waar het om gaat 

ik zie het ook, maar steeds te laat. 

De handen op de rug gebonden

.

De handen op de rug gebonden 
en ingegraven tot de lende 
rondom haar heen een grauwe bende 
vervloekend, snauwend, opgewonden 

van overspel schuldig bevonden 
na een schijnproces, ze ‘bekende’ 
de ergste misdaad die men kende 
de meest aanstotelijke zonde 

iedere steen wordt eerst gecontroleerd 
op een dodende doelmatigheid 
want het lijden eist een vaste tijd 
wat te groot of te klein is wordt geweerd 

met een kei als een vuist wordt god geëerd 
in Iran noemt men dit gerechtigheid. 

© bert deben 
Antwerpen, 13 augustus 1993, geschreven na het zien van 
een documentaire over vrouwenmishandeling in de wereld.  

foto: protest te Berlijn 13 aug. 2010 tegen steniging van vrouwen in Iran  

 

25 november is het de Internationale Dag ter Uitbanning van Geweld tegen Vrouwen. Deze VN-Dag is in 1981 opgericht door vrouwenorganisaties wereldwijd om geweld tegen vrouwen tegen te gaan, een probleem dat zich nog steeds veel voordoet. 25/11 is als datum gekozen, omdat in 1960 op die dag 3 vrouwenrechtenactivisten op brute wijze werden vermoord in Honduras in opdracht van de toenmalige president.

Ik laat jou met de tijd verzachten

Er straalt een beetje zilver rond

zo schijnt de nacht op jouw gezicht 

de volle maan deels uitgegomd

de wolken milder bijgelicht

 

ik heb jou schoonheid toegedicht

die niemand buiten mij verstond

en zag jou zoals jij wellicht

niet eens jezelf verbeelden kon

je zal ook nooit uit mij verdwijnen

je bent er nog, maar buitenspel

gegrift, getekend in gedachten

maar minder klaar, in stippellijnen

jouw felle kleuren nu pastel

ik laat jou met de tijd verzachten.

© bert deben

Antwerpen, zondag 30 september 2007, voor Frank.

. 

Verlichting

.

Uit ‘Lichtvoetig VI’, Light Verse gedichtenwedstrijd Stichting TaalPodium Emmen nov. 2022

geschreven bij kaarslicht. 

 

Opi op de e-bike

Uit ‘Lichtvoetig VI’, Light Verse gedichtenwedstrijd Stichting TaalPodium Emmen nov. 2022 

8 juli 2022 bedacht tijdens het fietsen van Antwerpen naar Vogelwaarde, Zeeuws-Vlaanderen 

.

De zon schijnt zacht op mijn gezicht

.

De Jager en de Prooi

.

JAGER & PROOI 

 

Hij vond zichzelf volmaakt, of sterker nog

hij vond zichzelf tot daden uitverkoren

waar de middelmaat niet voor was geboren

dat plebs verdween na de daad in zijn zog

in de spiegels naast en boven het bed

bewonderde hij zijn eigen contouren

maar nimmer zijn prooi, het waren slechts hoeren

voor hem voor zijn lozen op aarde gezet

getuigen waren er nooit, ook deze man werd

in de duisternis door hem aangesproken

hij vroeg zijn prijs ­­~ had hij onraad geroken

zijn halsader trilde als van een angstig hert

gemaakt, hautain en veel te duur gekleed

hij kende het soort, alles meegekregen

van thuis, ze kwamen wel meer op zijn wegen

maar waar hij het uiteindelijk voor deed

was niet zozeer het geld, maar het spel

van wie er zichzelf tot wat zou verlagen

het geven en nemen, krijgen en vragen

en ja, zijn witte sneakers wilde hij wel

ze lagen naast elkaar, beiden ontbloot

het trage verbleken vond hij telkens zo mooi

hij wist nu wie de jager was, en wie de prooi

de witte sneakers kleurden langzaam rood. 

 

 

© bert deben
Trein Antwerpen - Brussel, 6 oktober 2022.   

 

‘Rode gymschoenen’ was het november thema van Schrijversgroep Apropos en het moest een fictief verhaal zijn. Met Halloween in aantocht leidde de fantasie tot een stukje horror waarbij ik graag de vraag open laat: wie is de jager en wie de prooi? 

En ja, evenzeer: is het ook werkelijk fictief??

Ben ik gelukkig? En mag ik dat zijn?

.

.