Doolhof van verlangen

 Illustratie: Labyrinth - Mark Mayers

Doolhof van verlangen

Een dwaler ben ik al die tijd geweest

verloren in een doolhof van verlangen

van alles los en toch ook heel verhangen

in grenzeloze liefde onbedeesd

lichtzinnig maar oprecht en vrij van geest

al zat ik in die vrijheid ook gevangen

verloren in een doolhof van verlangen

een dwaler ben ik al die tijd geweest

in duisternis en nergens voor bevreesd

behalve dan voor mijn gedachtegangen

en voor geluk waarschijnlijk nog het meest  

een dwaler ben ik al die tijd geweest

verloren in een doolhof van verlangen.

© bert deben

Vluchtoord Vogelwaarde, zaterdag 28 maart 2020. 

Kunstwerk van mijn kleinkind

.

.

Ik kreeg een kunstwerk van mijn kleinkind

stijl Miró heeft ze even geprobeerd

mijn kleine kunstenaar, nog niet volleerd

maar mooi om zien hoe ze soms hersenspint  

ze weet niet hoe ik die momentjes mis

de ‘v’ van virus zal wel toeval zijn

de ‘l’ van lock-down ook, te jong, te klein

om te beseffen wat er gaande is  

de stempelhartjes maken het perfect

een vrolijk kaartje, aan de binnenkant 

de omtrek van haar handjes goud omrand

bij opi wordt een traantje opgewekt  

ze leest het later wel, wat nu gebeurt

misschien als een gewone anekdote

hoe alle grenzen werden afgesloten

en hoe opi, bij opa nu in Nederland

door haar meesterwerk werd opgefleurd. 

© bert deben

Vluchtoord Vogelwaarde, NL, woensdag 25 maart 2020,

Opigedicht voor Frances die ik, vanwege de coronacrisis en de afgesloten grenzen,
een tijdlang niet meer zien kan/mag.

.

Ik blijf dansen

. 

 

Gedicht voor Bert

 

 

Bidden - Alice Nahon

.

---==oOo==--- 

De wereld is geen kunst

De wereld is geen kunst maar de aarde te bewaren

al dat mooie dat natuur en leven heet

dat de grauwe ondergrond met kleur bekleedt

de basis van een wonder dat eeuwig moet verjaren  

de moeder die verdwijnt achter het kind dat zij mocht baren

het nageslacht dat nooit de navelstreng vergeet

van alles toch het mooiste dat natuur en leven heet

de schoonheid van een wonder dat eeuwig moet verjaren  

het fundament dat stil onder de tempel kreunt

het canvas dat verschuild de kleuren ondersteunt

de basis en de schoonheid, harmonisch door de jaren  

de meest gelaagde schepping kreeg van God het zelfbeheer

maar vol van zelfverering vergeet het telkens weer

de wereld is geen kunst, maar wel de aarde te bewaren. 

 

© bert deben

Antwerpen, 1991. 

 

Geschreven voor de Poeziewedstrijd Kasteel Groeneveld van het Nationaal Centrum voor Bos, Natuur en Landschap te Baarn (NL), georganiseerd naar aanleiding van het tienjarig bestaan van dit centrum. De dichtregel ‘De wereld is geen kunst, maar de aarde te bewaren’ was het thema van de poëziewedstrijd.

.

Nominatie 27 april 1991 voor de Poëzieprijs Kasteel Groeneveld te Baarn.

 

Poëzieprijs Kasteel Groeneveld, Centrum voor natuurbehoud.Poëzieprijs Kasteel Groeneveld, Centrum voor nat

Matje sneeuw (een mijmering)

.

. 

 

Writer’s block met wintertuin  

Geen inspiratie om te schrijven

nochtans wel drang, maar geen gedicht

een pen op rust, het blad wil blanco blijven  

de wolken drijven grijs voorbij

niet eens zo koud, de tuin ligt braak

maar zit vol vogels en vol leven  

wat eksters, vinken, zelfs fazanten

die stijlvol knikken

terwijl ze wat te eten pikken  

een roodborstje, een schaarse merel

het vliegt zo af en aan en zoekt naar voer

en vliegt weer weg als ik verroer  

ik strooi een handvol korstjes buiten

en restjes van een kruimeldeeg

maar woorden lok ik niet

het blad blijft leeg. 

 

© bert deben

Warisy (Rendeux), 24 februari 2005, toen nog een sneeuwgedicht met mussen en merels,

Vogelwaarde 8 februari 2020, 15 jaar later, in een warmer klimaat herschreven.

 

 .