Ik heb een vriendje dat onzichtbaar is

Ik heb een vriendje dat onzichtbaar is
hij heeft geen naam of geen gelaat
toch maakt hij dat ik niemand mis
en weet ik dat hij echt bestaat

hij zegt niet veel, maar luistert wel
als ik iets vraag of als ik praat
als ik iets voel en dat vertel
dan weet ik dat hij naast me staat

soms hoor ik hem, hij praat niet echt
ik hoor het enkel in mijn hoofd
toch hoor ik helder wat hij zegt
hij zegt dat hij in mij gelooft

hij heeft geen lichaam, geen gezicht
maar ’s avonds bij het slapengaan
dan weet ik dat hij naast mij ligt
en samen met mij op zal staan

© bert deben
Vogelwaarde, Kerstavond, zaterdag 24 december 2011.

soms fluistert hij met zachte stem

in wetten en geboden

dat ik, wie niet gelooft in hem

bekeren moet of doden.

 

een op 2de Kerstdag bijgeschreven strofe. 

*

Winter in mij

 

Het is winter geworden in mij

de bladeren vielen, mijn takken zijn kaal

de lente, de zomer plus nog een kwartaal

het valt niet echt op, het gaat schielijk voorbij

 

als je jong bent, voel je nergens een kwaal

maar later begint het te kraken en keert het getij

het is winter geworden in mij

de bladeren vielen, mijn takken zijn kaal

 

gelukkig, denk ik, is er toch nog de taal

ik neem een pen en een blocnote er bij

aanschouw door het venster het jaargetij

herken mezelf en schrijf theatraal:

‘het is winter geworden in mij ...’

 

© bert deben
Vogelwaarde, zaterdag 6 februari 2021.



Gepubliceerd sept. 2023 in Poemtata bundel “Door kale bomen bladeren”