E en zeemeerman van 100 jaar en nog wat dagen was het beu om steeds een staart te dragen en had nog maar 1 grote wens: hij wilde leven als een mens! Hij wilde springen, rennen, lopen en in een winkel dingen kopen die hij als vis niet nodig had het liefs te veel, van alles wat en minstens 1 keer in de week gaan dansen in een discotheek en daar een meisje leren kennen dat hij zou strelen en verwennen! Zo zat hij weer een keer te dromen dat ooit zijn wens eens uit zou komen toen plots een kleine kabeljauw hem zei: “ik maak een mens van jou maar ik wil ook iets uiteraard in ruil daarvoor wil ik jouw staart!” De zeemeerman vond dit OK ‘die staart’ dacht hij ‘snel weg daarmee!’ Dezelfde dag stond hij op strand met benen aan zijn onderkant van nu begon zijn mensenleven 't geluk dat duurde slechts heel even want mens zijn was niet wat het leek hij kon niet naar een discotheek hij kon niet dansen, zelfs amper lopen had ook geen geld om iets te kopen! Een mens te zijn, dat viel hem zwaar hij was tenslotte 100 jaar wat jong is voor een zeemeerman maar als mens ben je versleten dan … Hij wilde graag terug in zee maar zwemmen kon hij ook niet, nee zo zonder staart en zonder vin durfde hij niet eens het water in! Wat later las men in de krant: “Gevonden langs de waterkant, een oude man, men kent hem niet, gestorven denkt men van verdriet.” © bert deben Port des Torrent (Ibiza) bij het zwembad, 20 juli 1998, voor Dana.
.
De dood springt mee het water in en luistert naar mij als ik zwem mijn diepste leed vertel ik hem en ook hoezeer ik hem bemin ‘elk einde is een nieuw begin’ verzekert hij met koele stem omarmt mij teder in een klem en neemt mij mee de diepte in ik zie voor mij mijn levensloop en al de pijn en het gemis en hoe ik alles liet begaan terwijl de doodsdrang binnen sloop verzinkend in de duisternis zie ik opeens mijn kind ook staan. © bert deben Port Des Torrent, Ibiza, bij het zwembad, 18 juli 1998. foto: onderwater museum in Cancun, Mexico Twee laatste strofen volledig nieuw 30 december 2007. Originele eindstrofes: ik zie voor mij mijn levenslot de schoonheid ook, ik zie zelfs God en hoe wat dood lijkt toch nog leeft terwijl de Dood nog aan mij kleeft en ijzig raakt tot op het bot voel ik hoe alles liefde geeft.
.
Domme Draris Ik weet niet of het een gevaar is
maar in de zoo van Londen daar is
een kameel die soms wat raar is
men noemt hem stiekem Domme Draris
hij was vroeger secretaris
en een politiecommissaris
met een reuzengroot salaris
maar hij studeert nu voor notaris
al weet men wel dat dit niet waar is
men weet dat Domme Draris
dan niet echt een leugenaar is
maar gewoon wat half gaar is
als hij ’s avonds in peignoir is
beweert hij dat hij ooievaar is
maar de dagen dat hij ’t minste raar is
zegt hij: ik ben een dromedaris
terwijl ’t voor ieder zonneklaar is:
twee bulten heeft hij, dus officieel
is Domme Draris een kameel!
© bert deben P ort des Torrent, Ibiza, aan het zwembad, 17 juli 1998, voor Dana.
