De Onrust
.
.
Maar toch verdwijnt de onrust niet
hoezeer ik ook naar vrede tracht
hoezeer ik ook naar vrede tracht
de deining heeft mij in haar macht
en brengt mij leegte en verdriet
hoe zacht ben ik en toch graniet
verlangend maar soms ondoordacht
en hoe nerveus rond middernacht
als niemand mij de liefde biedt
ik zoek maar vind slechts namaaksfeer
en bouw rond mij een muur van schijn
een burcht waarin men mij niet vindt
maar slechts het beeld dat ik creëer
een beeld dat breekt als porselein,
als iemand mij dan écht bemint.
© bert deben
Antwerpen, 31 juli 1996,
geschreven na het beluisteren van een reportage rondom Alice Nahon.
gepubliceerd in 'Schoon Schip' jg 21, nr. 4 - 2014.
.
gepubliceerd in 'Schoon Schip' jg 21, nr. 4 - 2014.
.
.
Herkenbaar, zeer herkenbaar. Zie je donderdag!
BeantwoordenVerwijderenhoe zacht ben ik
BeantwoordenVerwijderenen toch graniet
zoals op je geboortedag
staat te lezen:)
wens je een mooie donderdag Bert!
heel erg mooi
BeantwoordenVerwijderenLees het voor het eerst en denk: Je slaat de spijker op zijn kop; ik huil mee
BeantwoordenVerwijderenblijvend herkenbaar...
BeantwoordenVerwijderenecht prachtig!
BeantwoordenVerwijderenJa, zo kan het nog steeds zijn.
BeantwoordenVerwijderenMooi Bert,de rust gaat gestaag en vlijt zich over streken,niettemin zij is er,en geeft een hemelsblauwe kleur van pure zachtheid.Rust.....
BeantwoordenVerwijderen