Maar toch verdwijnt de onrust niet ...

 

De Onrust

.

Maar toch verdwijnt de onrust niet

hoezeer ik ook naar vrede tracht

de deining heeft mij in haar macht

en brengt mij leegte en verdriet

hoe zacht ben ik en toch graniet

verlangend maar soms ondoordacht

en hoe nerveus rond middernacht

als niemand mij de liefde biedt

ik zoek maar vind slechts namaaksfeer

en bouw rond mij een muur van schijn

een burcht waarin men mij niet vindt

maar slechts het beeld dat ik creëer

een beeld dat breekt als porselein,

als iemand mij dan écht bemint.

© bert deben

Antwerpen, 31 juli 1996,

geschreven na het beluisteren van een reportage rondom Alice Nahon.

gepubliceerd in 'Schoon Schip' jg 21, nr. 4 - 2014.

.

.

Stoptrein 4u40

Stoptrein 4u40

De trein komt langzaam aan tot leven 
met kleine oogjes toch althans
ontwaken zoekt een tweede kans
de geestdrift is niet overdreven

na elk station deint het refrein
de reiziger kent de cadans
het is een wiegen in balans
terwijl perrons de schakels zijn

forenzen kijken onderkoeld
de vroege shift is opgestaan
en heeft de zon nog niet ontdekt

de trein rijdt traag maar goedbedoeld
van plaats tot plaats terwijl de maan
gemoedsrust schenkt aan het traject.

© bert deben
L-trein Brussel – Antwerpen, 30 juli 1996. 

Geschreven tussen 4u40 en 5u39, na eerst een korte overnachting in het station (laatste trein gemist), waarbij ik enkele malen werd wakker gemaakt door de politie om mijn treinticket te tonen (om aan te tonen dat ik geen landloper was, terwijl ik een maand voorheen nog een kasteel had als 2de verblijf 😊).

Rug tegen rug

 

Rug tegen rug zittend op een weide

mijn schouders strak tegen de zijne

hij leest, ik schrijf, en wij verdwijnen

in de massa van een festival.

© bert deben

Antwerpen, Konijnenweidefestival, 06 juli 1996