Vogels fluiten (voorlopig nog) in het Safierpark te Antwerpen:
N.a.v. de jaarlijkse Safierparkdag en de protestactie van de burgerbeweging ‘Beter Alternatief Fietsostrade F11’ (BAF 11) werd langsheen de Safierstraat te Antwerpen een poëzieroute aangelegd met gedichten om de actie te ondersteunen van BAF 11. ‘De Poëtische paardenkastanjes’ is een verzameling van relevante en doortastende gedichten langsheen de 1,3 km lange straat, te beginnen bij het voetgangersbrugje aan het station van Berchem, en eindigend aan het hek van de luchthaven te Deurne. Schrijver, performer, docent en redacteur Runa Svetlikova ontfermde zich over dit project.
Burgerbeweging BAF 11 tracht te voorkomen dat een groot deel van de 2,7 hectare verruigde natuur tussen de Safierstraat en het treinspoor zal worden vernietigd voor de aanleg van stuk een fietsostrade. Hiervoor zouden ook de helft van de 72 jarenoude kastanjebomen moeten verdwijnen, maar door de betonnering zou ook de gezondheid van de resterende bomen in gevaar komen. Ze pleiten voor het behoud en de bescherming van het park enerzijds en een alternatief voor de fietsostrade (bv van de Safierstraat een fietsstraat maken, wat perfect kan en zelfs een goedkoper alternatief is)
Meer over BAF 11 kan men vinden via onderstaande links:
https://www.baf11groenenhoek.be/
https://www.facebook.com/BAF11groenenhoek
enkele foto's van het bedreigde park:
Hoe halen ze het in de huidige kritieke omstandigheden van het milieu in hun hoofd om zo'n stuk natuur te vernietigen, dan nog in een stad die al niet veel groene ruimtes te bieden heeft.
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte en inzet gewenst aan de burgerbeweging van BAF11, met hoop op een zege!
Geweldig mooi gedicht !
BeantwoordenVerwijderenHopend dat het park behouden blijft zoals het is !
We duimen !
🍀😘❤️
Omgekeerd kijken.
BeantwoordenVerwijderenDit moeten we nog helemaal leren...
De mens, de omnivoor,
wil alles hebben,
pakken, inpakken in beton.
Zichzelf zelfs invriezen.
(Silicon Valley)
Om binnen 200 jaar weer op te staan.
En dan...?
Wat zal hij vinden?
tja, ik zou hun ontdooide gezicht wel eens willen zien dan als ze wakker worden in een verwoeste wereld ...
Verwijderenen zonder hun miljarden dollars...
Verwijderenof beter nog, mét, maar niks meer waard dan 😉
VerwijderenDeze aarde, wij hebben ze opgebruikt
BeantwoordenVerwijderenDeze aarde, wij hebben ze opgebruikt:
grond, wateren, beemden, bomen,
de vrucht die smaakt, de bloem die ruikt,
en 't land waarvan wij dromen.
Wat geven wij onze kinderen mee
behalve spreuken en kogels?:
niet eens het zuivere zout van de zee
en 't zingen van de vogels.
Maar wél het gif en het haastige kruid,
en haat die alom kan passen.
Sindsdien doven de lentes uit
en dorren vroeg de grassen.
Belofte slaat over in ongeduld
voor wie geen hoop meer bewaren.
Wat zijn wij onder zoveel schuld?:
bedriegers of barbaren?
(Herwig Hensen - uit: Verzamelde Gedichten, 1988)
Hopelijk blijft het groen behouden!
BeantwoordenVerwijderenIk heb in die buurt dikwijls gefietst als kind. Een 20-tal jaar geleden schreef ik dit gedicht nav een treinreis naar mijn geboortestad:
BeantwoordenVerwijderenThuiskomen
In cadans door lang-vergeten buurten
waar ik vroeger doorheen fietste
(op weg naar kinderlijk geluk),
kom ik aan het eindpunt:
de grootstad heet mij welkom
met imposante bogen,
vol trots en Antwerps eigendunk,
gebouwd in tijden waar ‘werkijver’
nog iets betekende.
De mensenmassa stuwt mij voort.
Nu gaat het ondergronds
door vers gegraven gangen
die uiteindelijk toch uitmonden
in heel bekend terrein:
de metro heeft aan stank nog niets verloren,
met haar plassen en haar vlekken en haar vieze mannen.
Ik word ontvoerd door mijn gedachten:
aan moeders hand heb ik deze wandeling
wel honderd keer gemaakt.
Nu weer dezelfde bochten en dezelfde trappen.
“Hou je stevig vast en blijf weg van de rand!”
Dan glijdt de tram
(te vol, met nieuw geluid uit zakken en uit jassen)
naar m’n vertrouwde buurt:
voorbij het huis met kronkelende slangen,
voorbij de grote winkel, veranderd in een Blokker.
Ik ben er!
Mama wacht met soep en papa met verhalen!
En tussen dorre bladeren word ik meegevoerd
- als een blinde aan een stok -
langs welbekende gevels.
Het Chinese restaurant wacht nog steeds op ons bezoek.
Zijn we nu rijk genoeg?
Ons huis wordt thans bevolkt door vreemden,
die raar opkijken
als ik hen een blik werp
door aangedampte brillenglazen
en weggeveegde tranen.
En op de terugweg zijn de hofjes allemaal verdwenen
- nieuwe wijken gebouwd voor nieuwe mensen -
waar blijven dan de ouwe?
Barbara Ebrahimi-Liebens
Een mooi initiatief, nu de wereldvreemde politici nog meekrijgen in de overtuiging dat natuur belangrijk is voor het algemene welzijn van mens en dier.
BeantwoordenVerwijderenVeel wordt verbloemd onder het mon vergroend, zelfs de productie van een el wagen stoot met op halen grondstoffen voor batterijen zo veel meer CO2 uit dat dat pas na 45000km met tanken groene stroom of zelfs pas na 150000km met grijze stroom ingehaald wordt. Zonnepanelen worden al het nieuwe asbest benoemd om dat recyclage heden niet loont en dus maar gestort worden in Afrikaanse landen die het vuilnisbelt van de rijke landen zijn geworden. Windmolenwieken idem worden massaal begraven in de woestijn omdat ze er heden geen betere (lees goedkopere) oplossing voor hebben. Hier moet nu weer échte natuur plaats maken voor een fietsostrade , terwijl de meeste fietsers ook al zijn over gestapt van de groene traptemzelf naar de met vuile batterijen en meer aangedreven luxepaardjes.
BeantwoordenVerwijderenZo een prachtig gedicht weer Bert !
BeantwoordenVerwijderenHeb al zoveel genoten van u gedichten.
Dikke dankjewel daarvoor ! 🎵🎵🎵☘️☘️
Liefs van hieruit voor al dat moois !
👏👏👏🎵🎵☘️☘️😍 🌞
mooi dat het gedicht daar voor gebruikt wordt!
BeantwoordenVerwijderenWat een prachtig "vrij" gedicht . !
BeantwoordenVerwijderen