.
Mijn opa die werd doodgeslagen
door mannen met een kepie op
ze voerden slechts bevelen uit
het was hun dagelijkse job
ze wisten zogezegd niet beter
ze hebben het ook nooit geweten
dat deze man mijn opa was
zijn zij hem daarna ook vergeten?
het was die tijd heel doodgewoon
want bij een oorlog hoort geweld
ze wilden heerschappij verwerven
mijn vader heeft het mij verteld
dat hij zijn vader zo zag sterven
hij was een jongen van dertien
hij stond er bij en moest het zien
dat was normaal toen in die dagen
ze noemden dat toen efficiënt
mijn opa die werd doodgeslagen
ik heb hem dan ook nooit gekend.
© bert deben
Voor August Deben (21 april 1902 – 13 februari 1942)
N.a.v. de schrijfopdracht van schrijversgezelschap Aproposmet als mei-thema: ‘gewetenloos’.
foto: Buchenwald memorial 2007
Pakkend broer, ik krijg er de tranen van in mijn ogen, de verhalen van honger en ellende van ons vader, ook hoe hij een slag kreeg van zo'n SS-er toen hij zijn mecano wilde beschermen bij het plunderen van hun huis, verzameling postzegels, lakens, dekens, alles werd mee genomen want ze waren in hun ogen de bozen en het gezin van een opgeëiste vliegtuigtechnieker die van sabotage verdacht werd. Halfdood naar huis gestuurd na ondervraging door SS in Begijnenstraat, om thuis op de dorpel te sterven. Nergens iets van terug te vinden want het was zo gezegd geen oorlogsslachtoffer. Nooit gekend, maar wel gemist, ik had er zo véél van kunnen leren, van een vliegtuigtechnieker op luchthaven van Deurne in die tijd al.
BeantwoordenVerwijderenSpijtig genoeg, in deze wereld voor velen nog steeds dagelijkse realiteit. Het werk van een paar zotten die miljoenen levens kapot maken.
Vreselijk Ronny, zo ben ik ook mijn overgrootopa verloren in de WOII. Doodgemarteld door de Duitsers, en waarom? Helaas heeft de mensheid er niets van geleerd, want er is nog nooit, zolang ik leef, wereldvrede geweest. Dus zullen er nog altijd kinderen zoals wij opgroeien, met zoveel verdriet in de familie. Zinloos.
VerwijderenOntroerend pakkend gedicht , oorlog is smerig altijd toen en nu ....Morgen bij het Monument herdenk ik de velen...en mijn vlag hangt halfstok ..........
BeantwoordenVerwijderenKnap hoe je iets zo gruwelijk op een schijnbaar eenvoudige manier zo invoelbaar weet over te brengen!
BeantwoordenVerwijderenKippenvel... des te meer er nog steeds verder oorlog woedt hier en daar... ver van ons bed ...
BeantwoordenVerwijderenMaar jouw woorden brengen het terug dichterbij.
Pakkend. Een opa om fier op te zijn en jij brengt hem een mooi eerbetoon. Merci, Bert.
Vreselijk wat mensen mekaar aan doen met als excuus OORLOG.
BeantwoordenVerwijderenHeftig! Moet wat met je gedaan hebben.
BeantwoordenVerwijderenPakkend Bert .. hoe je zo een gruwel met tedere woorden kunt neerpennen .. daar krijg ik wel tranen van. .. de oorlog zo wreed ‘toen en nu nog …
BeantwoordenVerwijderenMeer dan een eerbetoon.
BeantwoordenVerwijderenDE mens zal het nooit leren!!!
❤️
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Assyke
Het carillon
BeantwoordenVerwijderen(oorlogsjaar 1941)
Ik zag de mensen in de straten
hun armoe en hun grauw gezicht, -
toen streek er over de gelaten
een luisteren, een vleug van licht.
Want boven in de klokketoren
na 't donker-bronzen urenslaan
ving, over heel de stad te horen,
de beiaardier te spelen aan.
Valerius: - een statig zingen
waarin de zware klok bewoog,
doorstrooid van lichter sprankelingen,
'Wij slaan het oog tot U omhoog.'
En één tussen de naamloos velen,
gedrongen aan de huizenkant
stond ik te luist'ren naar dit spelen
dat zong van mijn geschonden land.
Dit sprakeloze samenkomen
en Hollands licht over de stad -
Nooit heb ik wat ons werd ontnomen
zo bitter, bitter liefgehad.
Ida Gerhardt
uit: Het veerhuis, 1945.
Moet ook ieder jaar denken aan een opa die nooit mijn opa werd. Aan ooms die nooit oom werden. Allen werden voer voor de vissen door torpedo's van de Duitsers ontwikkeld in Utrecht (omdat het in Duitslands na WOI niet mocht). Die ooms gingen al in januari 1940. Onlangs leerde ik dat hun schip er een van velen was in die oorlogscampagne tegen de aanvoer van olie naar Engeland.
BeantwoordenVerwijderen'Mijn opa' tijdens voorbereidingen voor D-day in 1944. Drama's van lang geleden, die ergens toch een impact op het (ook mijn) heden hebben.
Mensonterende gebeurtenissen.
BeantwoordenVerwijderenWie zijn nu eigenlijk oorlogshelden?
Wie worden gehuldigd?
Wie niet?
Opgeroepen - vaak onwillige - strijders?
Verzetsstrijders?
Strijdweigeraars?
Slachtoffers omdat ze....?
En wat met de zogenaamde
gelynchte collaborateurs nadien...?
(Ik weet een ander verhaal,
maar wel deel van hét verhaal)
Van begin tot het einde
- een verhaal dat nooit een einde kreeg,
niet tot op vandaag -
Een Mens-onterende geschiedenis.
Je opa ont-erend
Mijn oom ont-erend
oma's zus...
Zovelen ont-erend.
Kleine doden in een grote oorlog.
Voor nazaten omgekeerd
En wie leert er nu nog van ?
De nagedachtenis aan hetgeen je opa werd aangedaan blijft gruwelijk en je hebt het pakkend kunnen verwoorden Bert.. Spijtig genoeg schijnen mensen niets te leren van het verleden, dat bewijst het heden..
BeantwoordenVerwijderen
BeantwoordenVerwijderenEen heel goed gedicht, recht uit het leven van destijds, hoe wreed dan ook. Wel heel erg voor je toen nog zo jonge vader en feitelijk voor jou ook.
Oorlog is smerig. Sterkte deze dagen....
BeantwoordenVerwijderenHeel hartverscheurend , mensonterend , dat dit op veel plaatsen nog rauwe realiteit is weerzinwekkend
BeantwoordenVerwijderenJe vertelt, eigenlijk met heel weinig woorden maar o zo pakkend, een drama. Een drama is geen gebeurtenis op zich. Een drama galmt na, zeker een familiedrama, en het is juist dit wat je zo sterk tot uitdrukking brengt. Van generatie, op generatie, op generatie. Je opa leeft voort, je vader leeft voort, en zo zal jij op je beurt verder leven. Door te herinneren. Respect, Bert.
BeantwoordenVerwijderenEen heel mooi ingetogen gedicht.
BeantwoordenVerwijderenMijn vader was gevangene in een Jappenkamp en zag daar vreselijke dingen. Vandaar dat ik op 4 mei niet alleen de doden in Nederland gedenk, maar ook die van de Jappenkampen.