Achter mijn rug

Achter mijn rug  

Achter mijn rug

fluisteren de stemmen

tasten zij mijn grenzen af

en wat ze niet verstaan aan mij  

berustend laat ik hen begaan

ze knikken met een kille lach

een schijn van welgemeend gedag

en wachten tot ik verder ga  

ik knik terug

de blikken kruisen tastbaar vlug

zo wrang als hier beleefd kan zijn

ze praten niet, ze prevelen  

ik voel hun oordeel 

hun blik doorheen mijn rug. 

 

© bert deben

Antwerpen, donderdag 12 februari 2009, na het toneelstuk ‘Kinderheil’ van De Queeste/’tArsenaal

 

gepubliceerd in literair tijdschrift Schoon Schip jg 22 nr 2  

.