Mijn draakje wil de wereld zien
de breedte van zijn vleugeltjes
zo ver, zo wijd, zo afgelegen
zo heel lang weg van mij misschien
het kijkt doorheen het venster naar
de horizon, waar alles ooit begon
en roept dat het nog verder wil
geestdriftig springt het op en neer
ik lach, wat angstig in mijn hart
want weet dat op een keer
het huis hier veel te klein
en ik alweer alleen zal zijn
dan springt mijn draakje op mijn schoot
en zegt: want later word ik heel erg groot!
© bert deben
Antwerpen, dinsdag 22 mei 2007, voor Dana.
gepubliceerd op gedichtenwebsite 'Snotneusjes'
meer gedichten uit de draakjesreeks: 'draakje'
echt prachtig!
BeantwoordenVerwijderenmooi, ook draakjes willen de wijde wereld in...
BeantwoordenVerwijderenJe kunt ook met z'n tweeën op pad :-).
BeantwoordenVerwijderentja, soms vliegen draakjes uit als ze groot zijn, en dan moet je ze los laten en hopen dat het goed gaat ... ;-)
Verwijderenheel mooi en loslaten is toch moeilijker dan ik dacht...
BeantwoordenVerwijderenmooi!
BeantwoordenVerwijderenEn dan moet je zelfs dit draakje los laten.
BeantwoordenVerwijderen