.
Ik wil naar mijn ontroering varen
een schip gevuld met tederheid
de wroeging en het dolen kwijt
en wijs geworden met de jaren
zo wil ik naar de einder staren
waardoor ik dan de drang vermijd
naar passie en gelegenheid
ik wend mijn steven tot bedaren
en zeil mijn schip de kaap voorbij
mijn jacht, mijn tocht door idealen
door zeeën van verleden tijd
doorheen gedichten en verhalen
na stormen en veel averij
verlang ik naar geborgenheid.
© bert deben
prachtig Bert!
BeantwoordenVerwijderenik snak ook vaak naar die geborgenheid, naar rust...
BeantwoordenVerwijderenecht mooi...
Ik sluit me aan bij Lisa. Mooie wens.
BeantwoordenVerwijderenDit spreekt mij geweldig aan. Wat mooi, Bert !
BeantwoordenVerwijderenbijzonder mooi!
BeantwoordenVerwijderenKomt "de verloren zoon"eindelijk zeilende weer thuis na al die jaren aan de einder?Mooie gedachten en "assists"in dit gedicht,Bert.Ruud Blauwveld.
BeantwoordenVerwijderenja, een storm komt meestal niet alleen; ze komen ook vaak niet gezellig om de beurt, maar tegelijkertijd ; mooi gedicht alweer Bert.
BeantwoordenVerwijderenja, stormen en averij ... ik mocht het behoorlijk ondervinden met de hagelramp die hier alle koepels, afdaken en goten van mijn huis verwoestte ... maar nu er eindelijk weer een dak boven mijn hoofd is voel ik me toch al een stuk meer geborgen ... ;-)
VerwijderenEn steeds opnieuw moeten we zoeken...Bedankt voor de wijze woorden, Bert.
BeantwoordenVerwijderenDie ga ik overschrijven in mijn agenda. Zo mooi.
BeantwoordenVerwijderenOntroerend mooi Bert! Dat verlangen heb ik ook.... liefs en kussies Arda
BeantwoordenVerwijderenontroerend mooi
BeantwoordenVerwijderendit geeft rust...
Zoooo mooi. Het doet mij ontroeren <3
BeantwoordenVerwijderenNog steeds mooi, ik vind de verbeelding zo mooi.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig, prachtig en zoals Athy ook zegt...mooi, de verbeelding.
BeantwoordenVerwijderenWare poëzie xje
BeantwoordenVerwijderenMooi, ontroerend....
BeantwoordenVerwijderenZuinige woorden waken een zin vol als je in dezelfde richting
BeantwoordenVerwijderenrichting vliegt.
Wat een spanningsvol gedicht Bert.
BeantwoordenVerwijderenBlijkbaar is ontroering voorwaarde tot geborgenheid.
Een woelig levensverhaal
met een aarzelend keerpunt,
de kaap:
- de lorelei zingt nog steeds -
Toch moedig zélf het steven gewend,
nieuwe stromingen ontdekt
een 'water-weg' naar
Geborgenheid.
Een heerlijk verhalend gedicht
met een beloftevol happy-end.
Goede vaart verder.
O Bert, het blijft zo ongelooflijk mooi! Telkens opnieuw voel ik me ontroerd en heel dankbaar voor je cadeau. Het lijkt wel gisteren, die training waarin we samen reisden "door bergen van moed, moerassen van verveling, oceanen van vriendschap, een veilige haven ..." Plots ging je zitten, nam pen en papier en schreef dit wondermooi en teder gedicht 💖
BeantwoordenVerwijderenWauw Bert, dit is prachtig, gevoelig, zo intens mooi...
BeantwoordenVerwijderen