De lichtjes in jouw ogen

.

Je noemt mij ‘Sus’ en lieve woordjes

zegt tien maal daags ‘ik zie je graag’

en kookt jouw liefde door mijn maag

je kuist mijn kantjes en mijn boordjes

 

je zegt dat dit mijn toekomst is

een proper huis, een vol gevoel

mij dienen als jouw levensdoel

mijn wens is jouw bekommernis

 

als ik de lichtjes in jouw ogen zie

dan zie ik mijn verleden tijd

geheel verliefd en vol geloof

verdwijnend in een utopie

 

ooit raakte ik mijn lichtjes kwijt

als ik maar die van jou niet doof.

 

 

© bert deben

Oostende, zaterdag 15 april 2006, voor Bobje

. 

Voor Bob,

(9 mei 1961 – 3 juni 2013)

. 

Het leven gaat zoals het gaat, in sommige gevallen is het zelfs een beetje voorspelbaar, zoals in bovenstaand gedicht, dat ik schreef in de beginperiode dat ik Bob leerde kennen.  Er zouden nog heel wat gedichten volgen voor Bob in de drie jaar dat we elkaars leven deelden, waarvan bv. ‘Je ruimt mijn resten op en gaat tekeer’ dan weer één van de vele grappige anekdotes was die resten als herinnering aan mooiere momenten.  Maar zoals ik het in bovenstaand gedicht al een beetje aanvoelde, bleef het niet duren - de dingen zijn zoals ze zijn, of eerlijker nog: vooral ik was zoals ik was, in die periode …

Op de laatste dag dat we samen woonden schreef ik als afscheidsgedicht voor Bob: ‘De Liefde kent geen nederlagen …’ – het einde van een bundeltje gedichten, het einde ook van de relatie, het doven van de lichtjes …

Gelukkig was onze band ondertussen weer wat nauwer geworden, een vriendschap.  Nog niet zo lang geleden gingen we samen nog wat eten, praatten we bij over het leven en ging Bob mee naar een poëzievoordracht.  Het was een mooie avond, waar ik nu extra blij om ben.  Er volgde geen gedicht meer, maar wel de afspraak om elkaar in het kort weer terug te zien, dat zou gisteren geweest zijn …  maar nu maandag, totaal onverwacht, veel te jong en veel te snel, werden de lichtjes in de ogen van Bob voor altijd gedoofd – hij was net 51 geworden …

 

“We zullen je missen, elke dag

in kleine eenvoudige dingen,

maar in ons hart

zal je altijd bij ons blijven …” 

zo staat er liefdevol op de aankondiging.  

Voor mij zal dat ook in gedichten zijn, een bundeltje vol, waar er spijtig genoeg nog één afscheidsgedichtje bij is gekomen, dat op het doodsprentje staat:

 

Voor Bob  

Geluk is soms een kleine droom

een beetje houvast in het leven

je hoopt, je geeft, je bleef zelfs geven

al ging het soms aan jou voorbij  

je gaf zoveel, want zo was jij

je gaf niet eens om iets te krijgen

je gaf ook niet om min of meer

je zette steeds jezelf opzij  

geluk, al duurt het maar heel even

was wat jij wou voor iedereen 

al kreeg je het niet steeds terug

je bent het wel steeds blijven geven. 

© bert deben

Antwerpen, dinsdag 4 juni 2013, voor Bob (9 mei 1961 – 3 juni 2013)

Met diep respect en warme genegenheid voor de familie van Bob

en met warme herinneringen aan een zachtmoedige man met lichtjes in de ogen.

Bert