Foto ©Lisa Akinyi May uit:
Binnen
Ze was twaalf en erg gehaast
om oud te zijn als nu, en nu
het zover is, herinnert ze
zich niet wat haar zo naar
de toekomst liet verlangen.
Ze weet alleen nog dat ze in
een opstel over later schreef:
ik word mijn eigen baas en
na een jaar ben ik zo binnen
als een huis. Het valt tegen
wat ze ziet nu ze naar binnen
kijkt vanaf de bank op het
De Coninckplein, en naast de
glasbak wacht tot er een fles
blijft staan waar nog geluk
in zit. Maar voorts is ze haar
eigen baas, als ze de mensen
met haar eigen hand naar
kleingeld vraagt en daarna
op pantoffels die van haar zijn
ergens weer een straat inslaat
en niemand nakijkt, zodat
ook niemand zich hoeft af
te vragen of ze een thuis heeft
waar haar schoenen staan.
Bart Moeyaert
Bart Moeyaert schreef 'Binnen' naar aanleiding van de Nationale Dag van het Verzet tegen Armoede. Op zondag 21 oktober 2007 organiseerde de stad samen met het Antwerps Platform Generatiearmen (APGA) de Antwerpse dag van verzet tegen extreme armoede en met het gedicht sloot Bart de dag af. Het stadsgedicht kreeg een vaste plek in bibliotheek Permeke aan de inkom in een ontwerp van Gert Dooreman.
o wat is dit een prachtig rakend gedicht.!
BeantwoordenVerwijderenik lijk wel op de foto....:(
BeantwoordenVerwijderenals je het artikel leest dat bij de foto hoort, dan zie je dat het een heel menselijk mooi iemand is ...
VerwijderenTreffend gedicht!
BeantwoordenVerwijderen't blijft haken in je vlees.
BeantwoordenVerwijderenEen gedicht dat wonden opentrekt.
Mooi.
schrijnend
BeantwoordenVerwijderenkomt hard binnen
Het komt steeds meer voor dat mensen geen muntgeld in hun jaszak hebben.Als iedereen daar nu aan probeert te denken.
BeantwoordenVerwijderenrakend
BeantwoordenVerwijderenFraai, mooi om bij stil te staan............
BeantwoordenVerwijderenMooi gedicht
BeantwoordenVerwijderenover een mooi mens
Eigen baas in eigen
afgesloten mini-wereldje
waar deuren nooit opengaan
zolang niemand haar nakijkt.