Strandsonnetje
Als dobbers drijven hoofden boven
het water is een mensenzee
ik voel me eenzaam hier en wee
maar tracht in ’t leven te geloven
mensen braden, bakken, stoven
en liggen bloot met hun privé
de één heeft niets, de ander twee
maar alles zweet als in een oven
ik zie slechts vrolijke gezichten
al wordt het hier dan steeds maar heter
de mensen vragen echt niet beter
het strand kan wonderen verrichten
geluk op één vierkante meter
én inspiratie om te dichten!
© bert deben
Benidorm strand, 30 juli 1992.
gepubliceerd in literair tijdschrift Gist, jg 18, nr 3, 1995
wie de meter niet eert,
BeantwoordenVerwijderenis 't onmeetlijke niet weerd!
Dapper, naar het strand....
BeantwoordenVerwijderenWas dat onder de gele of rode parasol :-)?
BeantwoordenVerwijderenVreselijk, het ergste wat me kon overkomen:-)
BeantwoordenVerwijderenHihi een vrolijk sonnetje
BeantwoordenVerwijderendacht je al te herkennen:)
In moeilijke situaties worden
juweeltjes geboren:)
mooi sonnet!
BeantwoordenVerwijderenlaat ze maar allemaal daar zijn dan is het hier lekker rustig
Twintig jaar geleden. Beter een dobber dan een tobber (weet niet of ik het met deze tegeltjeswijsheid helemaal eens ben).
BeantwoordenVerwijderenEen niet zo fijne ervaring, zo mooi omzetten in poëzie, kunst.
BeantwoordenVerwijderenBemoedigend als een mens nog lust mocht hebben naar zo'n mierenhoop te gaan ;-)
BeantwoordenVerwijderenheerlijk om lezen!
BeantwoordenVerwijderenblij dat de dichter overal inspiratie vindt...
BeantwoordenVerwijderenIk vind het weer kunstig leuk. Blijf zelf wel in de schaduw van eigen huis.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig zonnetje, heerlijke parasol erbij! Jammie.
BeantwoordenVerwijderenvan genoten...
BeantwoordenVerwijderenAls zijn hersens een beetje koel blijven
BeantwoordenVerwijderenzal Bert er toch nog eentje schrijven
al is het op een overvol strand
schrijven vindt hij heel plezant
Met de handen omhoog lukt het!
BeantwoordenVerwijderen