Fietsen in de stad
.
Alles klinkt
alsof de dood het achterna zit
auto’s razen door de straten
mensen praten niet
ze roepen
in mobieltjes door elkaar
blik steekt blik voorbij
trekt van 40 naar 80
waar slechts 50 mag
tegenligger vindt nog net op tijd
de rempedaal
bus schat dat er plaats genoeg is
voor tegenligger en mijn fiets
en zoeft mij rakelings voorbij
ik schrik en ruk mijn stuur naar rechts
en raak de stoeprand
ik val
net niet
wat evenwicht
en licht suïcidaal zijn
komt hier grandioos van pas.
© bert deben
Antwerpen, woensdag 18 april 2012
Ja precies zo gaat dat:)
BeantwoordenVerwijderenMet gevaar voor eigen leven....
Voor mij al een tijd geleden!
Ja Bert, leuk dit gedicht en weer een bekend gevoel. Den Haag is ook zo n stad. Telkens als ik mijn fietsje weer binnen parkeer ben ik weer verbaasd er zonder kleerscheuren vanaf gekomen te zijn. Een maal is het misgegaan tot nu toe,
BeantwoordenVerwijderenHet verbaast mij altijd dat zoveel Antwerpenaren de fiets durven te nemen.
BeantwoordenVerwijderenIk hield er tot hiertoe een dubbele elleboogbreuk en een gebroken middenvinger aan over (dat laatste had het leuke effect dat ik een paar weken met rechtopstaande middenvinger door het leven ging ... ;-))
BeantwoordenVerwijderenMaar ik blijf er voor gaan, ondanks dat er weinig respect is voor fietsers vanwege sommige totaal overgestresseerde en heetgebakerde automobilisten en ondanks de soms idiote en levensgevaarlijke omstandigheden waarin je hier en daar moet fietsen in de binnenstad van Antwerpen.
.
Kom naar Amsterdam daar valt het allemaal best mee, hoewel er wel veel over-en-weer wordt geklaagd tussen de mensen in blik en die op stalen rossen.
BeantwoordenVerwijderendaar is het dan weer oppassen voor de vele andere fietsers heb ik al ondervonden - al is het er een stuk veiliger dan hier ...
Verwijderende drukte heb je goed weergegeven,
BeantwoordenVerwijderenzit hier zowat hyperventilerend achter mijn scherm...
raak beschreven
BeantwoordenVerwijderenheb wat hartkloppingen van mijn tochtje door de stad...
mijn hoofd begint te tollen
BeantwoordenVerwijderenblij dat ik niet in een stad woon...
ik voel en herken het helemaal
BeantwoordenVerwijderenJe hebt Utrecht beschreven, daar zitten ze met hun billen vastgeroest aan het zadel en rijden liever over je tenen dan dat ze remmen.
BeantwoordenVerwijderenkamikaze op twee wielen met alle drukte op de hielen hield hij zich moedig struis en tenslotte kwam hij veilig thuis.
BeantwoordenVerwijderenHoe jij het beschrijft Bert is het spijtig genoeg realiteit.