.
.
Ik denk aan wat er komen kan en droom
een beeld, wij twee, als oude mannen
verzorgend tot elkaar verbannen
ik knuffel jou nog zonder schroom
ik zoen en veeg jouw mond weer schoon
nadat ik je te eten gaf
we tellen samen langzaam af
maar liefde blijft de ondertoon
ik leg me naast je in het bed
een deken houdt ons beiden warm
je buigt naar mij, maar pijn belet je
ik nestel mij weer in jouw arm
de tijd werd bijna stil gezet
als jij straks sterft, dan sterf ik met je.
© bert deben
Antwerpen, 12 maart 2001.
.
werd in2001 gepubliceerd in Sensor nr.2 jg1 (Sensoa magazine)
en in Po-e-zine nr.3, jg1, 2013
Romeo en Julio...
BeantwoordenVerwijderenEn het gevoel komt me
dichtbij....
xje
Dag Bert,
BeantwoordenVerwijderenIk ben zo blij en fier dat ik ooit heb mogen leren kennen zoveel jaren geleden. En ook al hebben we weinig contact, toch geeft het me een zalig gevoel dat je nog steeds ergens in mijn leven aanwezig bent, en dat je maar een 'klik' weg bent. Ik vind je een nog steeds een heel mooie man en ik kan de woorden die je schrijft heel erg appreciëren, vooral vanuit jou kennende.
Dikke zondagzoen, x. Mireille
Hele mooie gedichten nonkeltje ;)
BeantwoordenVerwijderenIk ben er fier op dat jij familie bent ;-)
Doe zo verder
xxxx
Dag Bert,
BeantwoordenVerwijderenmet de plaatsing van dit gedicht, de foto en de link geeft u een stuk passende, verdiende aandacht voor een onderwerp waar zeker nog een groot taboe op rust, daar waar seksualiteit en ouderen sowieso nog twee gescheiden woorden zijn. Maar los daarvan, wat een prachtig en ontroerend gedicht, je voelt en proeft er onvoorwaardelijke liefde in...
Liefs,
Ingrid Smaling
met een lichte blos, maar ook een tevreden glimlach, de complimentjes gelezen, waarvoor dank ... ;-)
BeantwoordenVerwijderen.
Oei, wat ontroerend.
BeantwoordenVerwijderenTederheid heelt alle angst en misverstand. Wat een verukkelijk gedicht. Het ademt rust en acceptatie.
BeantwoordenVerwijderenDeze dag, 21 augustus was de dag, 43 jaar geleden dat mijn vader's moeder Mies overleed in Amsterdam. Ik vraag me af of deze datum koos jouw gedicht te laten schrijven........ (heheh waar je zelf 't antwoord niet op hoeft te weten).
Vanuit Australie...groeten, Janneke
tranen
BeantwoordenVerwijderenveel
Fleur
van een schandalige schoonheid.
BeantwoordenVerwijderenlike
Verwijderenzo mooi, nu heb ik geen woorden, alleen gevoel.
BeantwoordenVerwijderenEeuwigdurend prachtig ~ ~
BeantwoordenVerwijderenxje
Prachtig, dit gedicht. Ook een hele mooie foto trouwens.
BeantwoordenVerwijderenHeel mooi, Bert, dit gedicht beroert en ontroert omdat het de essentie van liefde raakt.
BeantwoordenVerwijderenontroerend zacht en teder
BeantwoordenVerwijderenzo mooi...
BeantwoordenVerwijderendit raakt erg diep
BeantwoordenVerwijderenprachtig!
Wout
dit is liefde
BeantwoordenVerwijderenZie de reactie van Jan B. <3
BeantwoordenVerwijderenWat mooi verwoord Bert. De verwachting van elk koppel.
BeantwoordenVerwijderenHij had oud mogen worden bij mij, maar het ging anders. Het gaat altijd anders dan dat je verwacht, maar blijf toch dit beeld vasthouden.
We zijn allemaal passanten zonder grip op het program
VerwijderenErg mooi, ontroerend
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi gedicht. Ik voel het gewoon mee
BeantwoordenVerwijderenHoe liefdevol <3
BeantwoordenVerwijderenM
Een prachtig liefdevol gedicht Bert
BeantwoordenVerwijderenHoe je met weinig woorden een gevoelige snaar kan raken...
BeantwoordenVerwijderenEen tijdloos, ontroerend mooi gedicht.
BeantwoordenVerwijderenSimone
En opnieuw ontroerd. Woordkunstenaar ben je.
BeantwoordenVerwijderenWerkelijk heel ontroerend en veel tederheid,mooi Bert
BeantwoordenVerwijderenjouw ogen worden vaag in het licht
BeantwoordenVerwijderendat schijnt
beelden worden scherper in wat later van vroeger
verschijnt
het daget niet meer in het oosten
als je het westen
verliest...
Zo ontroerend mooi!
BeantwoordenVerwijderen