PAPIEREN ZAKDOEKJES
Ik heb me op een blad gezet
en bouw met letters één voor één
een muur van woordjes om me heen
trek mij terug in een sonnet
tweede strofe: een klein portret
van al de tranen die ik ween
genoeg voor, naar ik meen
de inhoud van een waterbed
een sponde vol van eenzaamheid
de leegte en haar invloedssfeer
het feit dat niemand mij kan zien
en hoe ik naar het einde schrijd
ach wat verlangt een mens nog meer
papieren zakdoekjes misschien?
© bert deben
Antwerpen, zondag 03 november 1991.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten