tot aan het niet meer kunnen

.

Ik las jou mijn gedichten, zittend
in een zetel van vergaan beminnen

al drongen die voor jou dan binnen
als een algebra van woorden 

maar het bekoorde jou als ik ze las
de wereld werd iets stiller en

ik streelde jouw betekenis
ik schreef jou tot een deel van mij

vanaf jouw lach tot aan de pijn
en nu tot aan het niet meer kunnen.

© bert deben
Antwerpen, zondag 29 oktober 2000, voor Frank B. 

.

.