Onder het duin

I. 

Onder het duin

hoor ik de schuivende getijden

hoor ik het krijsen van de meeuwen

en niets is dood en alles leeft  

onder het duin proef ik het schuim

en hoe benard vanwaar ik lig

hoor ik hoe alles stil wordt en verdwijnt  

II. 

Ik hoor de stappen boven mij

hoe schep per schep

de aarde droog de kist op valt

en hoe geluiden van de zee  

hoe alles dof en duister wordt

terwijl ik traag verstik in zand

ik hoor hoe alles stil wordt en verdwijnt.  

III.  

Hier op het duin hoor ik het spelen

hoor ik het schrille van het kind

van wie ik was, wie ik zou zijn

hoor ik mijn hart en hoe het bonst  

de mond, de ogen dicht getapet

en alles vastgesnoerd en in mijn hoofd

hoor ik hoe alles stil wordt en verdwijnt  

IV.  

Ik voel hoe honger mij verteert

en alles schrijnt, ik voel de pijn

en denk aan wie en aan waarom

de geur in mij die vloeibaar wordt  

ik voel het schuren van het hout

als ik beweeg ruik ik mijn bloed

tot alles stil wordt en verdwijnt. 

 

© bert deben

Finnmark, Noorwegen, onderweg, 13 juni 2015,
cyclus geschreven voor de Hofvijver Poëzieprijs met als thema 'Onder het duin'
De openingsstrofe van mijn cyclus werd opgenomen als mooie dichtregel in het juryrapport 
bij hun observatie van een trend naar 'mystieke poëzie' onder de inzendingen.