Geen geklaag kwam uit zijn longen
al had gelegenheid zich geleend
in hem zat elke smart versteendheel bewust en diep verdrongen
nog nooit had hij de blues gezongenalleen maar stiekem veel geweendin stilte, maar wel heel gemeenden eenzaam, want hij was een jongen
hij had zijn wereldje van zorgenbeveiligd in zichzelf verborgenwant niemand hoefde die te horen
zo telde hij in eenzaamheiden zonder maar een mens te storenhet mooiste van zijn leven kwijt.
© bert debenEdegem, mei 1989.
In en in triest. Mooi gedicht
BeantwoordenVerwijderenGelukkig is het toch nog goed gekomen.
BeantwoordenVerwijderenZo gevoelig mooi verwoord, maar o zo in triest, voor mij ontroerend Bert
BeantwoordenVerwijderenDit raakt me diep.
BeantwoordenVerwijderenIemand die zijn ik niet weergeeft
BeantwoordenVerwijderenklaagt dus nooit, eigenlijk een eenzaat ….
Wel een aandoenlijk verhaal !
Ik heb het al twee keer gelezen
Dankje Bert een rakend gedicht 🎼