.
%20-%20William-Adolphe%20Bouguereau.jpg)
.Zephyros
Je bent mijn hart en danst als bloed
de warmte door mijn aders heen
de liefde vol adrenaline
met handen die mij zoeken
door een labyrint van
zacht satijnen bakens
waar ik me weer als je me strelen wil
op plaatsen waar ik tastbaar ben
maar immer te gevoelig
woelig als de westenwind
beoefen je op mij jouw mond
die verlangend fluistert
dat je ‘ons’ het allermooiste vindt.
© bert deben
Antwerpen, 18 april 2000, voor Frank B.
mythologische herwerking, Vogelwaarde, 16 april 2022.
Schilderij: Zephyros en Flora (1875) - William-Adolphe Bouguereau
.
De bijzondere Griekse mythologie herleeft. Mooi.
BeantwoordenVerwijderenHelaas ben ik er niet in thuis, maar het gedicht is zo ook al mooi.
BeantwoordenVerwijderenTsjonge het is de moeite waard om de stamboom van Zephyros (Westenwind) even op te zoeken (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zephyros). Dan weet je ook dat dit gedicht heel mooi bij de lente past.
BeantwoordenVerwijderenIris
BeantwoordenVerwijderenIk ben geboren uit zonne-gloren
En een zucht van de ziedende zee,
Die omhoog is gestegen, op wieken van regen,
Gezwollen van wanhoop en wee;
Mijn gewaad is doorweven met parels, die beven
Als dauw aan de roos, die ontlook
Wen de dag-bruid zich baadt, en voor 't schuchter gelaat
Een waaier van vlammen ontplook.
Met tranen in 't oog, uit de diepte omhoog,
Buig ik ten kus naar beneden:
Mijn lichtende haren befloersen de baren,
En mijn tranen lachen tevreden:
Want, diep in zee, splijt de bedding in twee,
Als mijn kus de golven doet gloren...
En de aarde is gekloofd, en het lokkige hoofd
Van Zephir doemt lachend te voren.
Hij lacht...en zijn zucht jaagt mij, arme, in delucht,
En een boog van tintlende kleuren
Is mijn spoor, als ik wijk naar een droomerig rijk,
Waar ik eenzaam om Zephir kan treuren.
Hij mint me als ik hem.., maar zijn lach, zijn stem,
Zijn kus..is een zucht: wij zwerven
Omhoog, omlaag; wij willen gestaag,
Maar wij kunnen noch kussen, noch sterven.
Jacques Perk