.
Hemelvaart
Ondanks het plein en houten banken
weigert beton een thuis te zijn
de bomen dragen naakt de tijd
en wijzen naar de hemelvaart
roerloos wordt hier door het glas gestaard
en vallen ogen langzaam toe
zo moe van stilte dat het ziektes baart
en afscheid schrijft op het plafond
hier worden ouderen bewaard
voor wandelingen in het weekend
en aarde maakt het grasland vrij
voor wat hier nog vooruitzicht heet
het leven wordt barmhartig uitgekleed.
© bert deben
Ommen / Zwolle, 26 maart 2005.
30 januari 2021 werd dit gedicht bekroond met de
Simon Michaël Coninckx-prijs van de stad Sint-Truiden
Het juryverslag:
Juryleden poëzie: Herman Rohaert, Herman Fabré,
Katrien Frederix en Marleen Wulms
De prijsuitreiking van de Literaire prijzen stad Sint-Truiden, voorzien op zaterdag 30 januari 2021, kon vanwege de coronapandemie niet doorgaan, er was wel een alternatieve, digitale uitreiking. Daarnaast werd er ook zoals voorheen nog een brochure gepubliceerd met de winnende teksten en het juryrapport, deze kan je ook digitaal bekijken op: Literaire prijzen stad Sint-Truiden.
Voor de digitale uitreiking maakte ik 2 video's aan, één waarin ik mezelf voorstel en deze, waarin ik het gedicht voordraag:
april 2022 gepubliceerd in kwartaalblad Recht op Waardig Sterven, RWS jg 39, nr 168
en nov. 2022 in literair eenmansschrift De Vos jg 11 nr 27
De bejaardentehuizen zijn in het stads- en dorpsbeeld verschenen toen onze welvaart groeide. Maar wat is welvaart? En is dat zo leeftijdsgebonden? Een terechte prijswinnaar, Bert.
BeantwoordenVerwijderenPS: Wat heb je een aangename (dicht-)stem.
Vrijwillig na m'n pensioen
BeantwoordenVerwijderenLoop 'k in zo'n tehuis
Een liefdevolle plicht te doen
een liefdevol werk!
VerwijderenLeuk je nog eens te zien zo! Jouw voordragen is zo mooi, Bert!
BeantwoordenVerwijderenEen prachtig-prachtig gedicht!
Dikke proficiat me je innig welverdiende prijs!
Liefs,
Lieva
Een hele dikke proficiat met je winnend gedicht, Bertje, ik sta elke keer verwonderd te kijken naar je sublieme weven van woorden tot een fantastisch gedicht.
BeantwoordenVerwijderenDoe zo voort, het zal je laatste prijs niet zijn.
extra toepasselijk nu, dit mooie gedicht!
BeantwoordenVerwijderengefeliciteerd!
Gefeliciteerd met deze prijs. Prachtig gedicht met jouw mooie voordracht.
BeantwoordenVerwijderenFelicitaties ��
BeantwoordenVerwijderenGefeliciteerd! Sterk gedicht.
BeantwoordenVerwijderenHet is moeilijk dit zeer wezenlijke onderdeel van de verzorgingsstaat op waarde te beoordelen (Ik zie wel de bejaardenvlogs in Iedereen Beroemd). Zo goed ken ik België niet. In Nederland zijn de bejaardentehuizen afgeschaft (je moet niet willen betuttelen, maar nu zitten mensen eenzaam thuis dood te gaan: hout, steen, of beton maakt niet uit) en zijn nu verzorgingstehuizen overgebleven, waar je al behoorlijk ver voor heen moet zijn wil je er in mogen. Overigens zit mijn schoonvader in een zeer plezierig huis. Het is een thema dat op je huid gaat zitten. Dit mooie gedicht is mij iets te zwart.
BeantwoordenVerwijderenHe Martin, vrolijk makend is het gedicht zeker niet, typisch Belgisch echter ook niet – ik schreef het origineel in 2005 in Ommen, bij Zwolle, NL dus, na een bezoek aan een verzorgingstehuis daar. Vijftien jaar later en na een dodelijke pandemie, met desastreuse gevolgen voor de iedereen in de verzorgingssector, kreeg het gedicht natuurlijk nog een extra lading voor de jury van deze wedstrijd.
VerwijderenZelf had of heb ik in het gedicht ook geen waardeoordeel over de zorg daar (of elders), ook al weet ik dat het niet overal gaat zoals een mens het zou wensen en wordt er teveel bespaard door de overheid hierop. Maar verzorging is ook een heel persoonlijk gegeven, waarbij zoveel verschillende dingen meespelen, bv.: wat kan iemand veroorloven; wat is de fysieke en mentale toestand van de oudere; en wat wil de oudere zelf. Voor mijn vader was het een afschuwelijke gedachte om naar een verzorgingstehuis te moeten gaan. Uiteindelijk hoefde dit ook niet en is mijn vader op zijn 88ste in zijn slaap overleden in het huis dat hij destijds zelf gebouwd had, dat was ook zijn wens, maar het had net zo goed anders kunnen lopen in andere omstandigheden.
Anderen zullen zeker wel tevreden zijn over de verzorging die ze in zulke tehuizen krijgen, heel mooi dat dit voor uw schoonvader van toepassing is!
Al eerder een reactie gegeven, toch prettig om je stem weer te horen bij dit mooie gedicht.
BeantwoordenVerwijderenHeel mooi, en ontroerend
BeantwoordenVerwijderenEen ingrijpend mooi gedicht, Bert. Prachtig voorgedragen ook. Helemaal zoals het er in vele verzorgingshuizen aan toegaat, weet ik uit eigen ervaring. Ouder worden kent vele facetten. Dat heb jij heel goed weergegeven. Een pluim! Laurine
BeantwoordenVerwijderenTwee generaties geleden bleven de meeste 'ouderlingen' bij de kinderen
BeantwoordenVerwijderenNu zijn hun betonnen huizen ouder-vrij gebouwd.
Vele ouderlingen wonen nog zelfstandig.
Staren zij ook eenzaam door de ramen?
Sterven zij als vogels lang vergeten en al in ontbinding.
Ouderlingen, een zorg die veel te weinig verzorging krijgt
Een 'last' wordt er gezucht in het home en op de banken...
Een 'goed' gedicht Bert.
Heel mooi gedicht ! Ontroerend !
BeantwoordenVerwijderen🍀❤️
Zeer treffend geschreven Bert. ♥
BeantwoordenVerwijderenPrachtig gedicht Bert
BeantwoordenVerwijderenZo treffend neergepend. !
Dank om u altijd te kunnen lezen 👏👏
Wel ontroerend ..