Writer’s block met wintertuin
Geen inspiratie om te schrijven
nochtans wel drang, maar geen gedicht
een pen op rust, het blad wil blanco blijven
de wolken drijven grijs voorbij
niet eens zo koud, de tuin ligt braak
maar zit vol vogels en vol leven
wat eksters, vinken, zelfs fazanten
die stijlvol knikken
terwijl ze wat te eten pikken
een roodborstje, een schaarse merel
het vliegt zo af en aan en zoekt naar voer
en vliegt weer weg als ik verroer
ik strooi een handvol korstjes buiten
en restjes van een kruimeldeeg
maar woorden lok ik niet
het blad blijft leeg.
© bert deben
Warisy (Rendeux), 24 februari 2005, toen nog
een sneeuwgedicht met mussen en merels,
Vogelwaarde 8 februari 2020, 15 jaar later, in
een warmer klimaat herschreven.
het originele gedicht:
BeantwoordenVerwijderenWriter’s block met wintertuin
Iets te gelukkig om te schrijven
nochtans wel drang, maar geen gedicht
de pen rust uit, het blad wil blanco blijven
de wolken drijven traag voorbij
en bitter koud, de tuin is wit
maar zit vol vogels en vol leven
mezen, mussen, zelfs een vink
die stijlvol knikt en
huppelend wat zaadjes pikt
een roodborstje, een dikke merel
het vliegt zo af en aan en zoekt naar voer
het vliegt ook weg als ik verroer
ik strooi een handvol korstjes buiten
en restjes van een kruimeldeeg
maar woorden lok ik niet
het blad blijft leeg.
© bert deben
Warisy (Rendeux), 24 februari 2005.
2 schitterende gedichten, een heel verschil in 15 jaar. Maar de winter kan nog komen.
BeantwoordenVerwijderenMaar woorden lok ik niet, het blad blijft leeg - prachtig.
Simone
Voor een writer's block toch nog aardig wat tekst :-).
BeantwoordenVerwijderenDe fazant
BeantwoordenVerwijderenHij is er zonder dat hij ooit verschijnt.
Toch moet hij hier naar binnen zijn gevlogen:
er is geen doorgang door het veel te hoge
gaas dat bij ons de ponywei omheint.
Op duizend veren heeft hij duizend ogen
maar hoe hij stapt, hoe fier en fraaigelijnd,
hij ziet er geen begin aan en geen eind.
Een vlucht als vlucht wordt niet meer overwogen.
Maar als je een moment of wat niet kijkt
heeft hij opeens de overkant bereikt
en rent alweer op wieltjes door het land
met weinig hersens maar voldoende klieren
om drie of vier vriendinnen te versieren.
Wat heeft een mens onnodig veel verstand.
(Kees Stip)