Ze
schudt de nacht uit de dekens
bergt
een droom in een kast
het
is dag, er zal weinig gebeuren
ze
strompelt met een tas van de zetel
naar
wat iemand keuken noemde
een
korst brood, onbelegd
op
de andere stoel aan de tafel
ligt
een stapel oude kranten
soms
houdt ze een blad naar het licht
haar
ogen lezen niet meer
als
het winter is blijven de gordijnen gesloten
het
wintert al jaren.
©
bert deben
Vogelwaarde,
maandag 25 november 2013.
Een indringend, triest gedicht.
BeantwoordenVerwijderenSimone
pijnlijk mooi …
BeantwoordenVerwijderenlijkt of het over mij gaat....
BeantwoordenVerwijderenWrang.
BeantwoordenVerwijderenHeel mooi, ook intriest Bert. Zou anno nu niet meer mogen. Laurine
BeantwoordenVerwijderenZo mooi, dit gedicht. ik zie gaten in haar sloffen wil graag nieuwe aan haar geven en een arm om haar heen. Een vers brood voor haar halen bij de warme bakker
BeantwoordenVerwijderen