.
Het gaat steeds beter
Ik wuif ze uit, zie ze verdwijnen
ze komen op, ze gaan weer heen
als ik wat roep lopen ze weg
alsof een geest aan hen verscheen
ze willen mij maar zelden kennen
maar ik ken altijd iedereen
ik zie ze gaan en weer verschijnen
al ben ik helemaal alleen
ze blijven staan soms en ook staren
maar als ik roep niet heel erg lang
ik wuif ze uit, zie ze verdwijnen
dat gaat steeds beter met de jaren
maar als het goed gaat word ik bang
en slik ik weer mijn medicijnen.
© bert deben
Antwerpen, donderdag 14 oktober 2010.
.
Werd gepubliceerd in 'Diepte - gedichten rond kwetsbaarheid en kracht' van online magazine Denkraam, een initiatief van hun rubriek “Dichters Dichtbij”, waar gedichten geschreven worden door cliënten van de geestelijke gezondheidszorg, verslavingszorg en maatschappelijke opvang, of door mensen die hier affiniteit mee hebben.
Opbeurend gedicht Bert,kenmerkend voor je intelligentie.
BeantwoordenVerwijderenProbeerde aan te voelen waar het over gaat.
BeantwoordenVerwijderenMaar dat hoeft niet.
Het is mooi en laat zich amper raden.
Mooi...
BeantwoordenVerwijderenMooi verwoord.
BeantwoordenVerwijderenDe angst maar toch ook wat hoop...
BeantwoordenVerwijderenMerci voor de evenwichtsoefening...
Super mooi gedicht met veel gevoel !
BeantwoordenVerwijderen🍀😘❤️