foto © Eddy Gysbrechts
.
Dromen
van Mongolië .
Gras fluistert mij
naar de steppe en legt
mijn hand op dat
deel van de wereld
waar bestaan
onbewogen mag zijn
beschouwen zo ver
beschouwen kan
zo ver het oog het
toelaat te verdwijnen
schemering over eeuwige valleien en altijd
gaat eindigen over
in suizen van stilte
ruisen van wind in
het stof van de aarde
een plaats om
genoeglijk eenzaam te zijn.
© bert deben
Vogelwaarde,
maandag 19 mei 2014, voor Eddy Gysbrechts.
fotoreeks Mongolië: People of the world, Mongolia
Aangrijpend.... het gevoel van verlatenheid, als een graat in de keel
BeantwoordenVerwijderenAls de heerlijkheid van de altijd durende rust...
BeantwoordenVerwijderenHet is niet voor mij,jij bent zacht en goedaardig,verwijten doe je niet,mijn lieve dank. Heerlijk gedicht.
BeantwoordenVerwijderenHetgeen je doet ligt aan jezelf,ik blaam niemand,gedichten of poëzie is een gave,die heb ik niet,maar lees ze graag.
BeantwoordenVerwijderenwat zou een dichter of een gedicht zonder lezers zijn ... lief dat je telkens langskomt en hier even de tijd wil nemen ...
VerwijderenHet roept alweer een verlangen naar zo'n plaaats en dan nabij...
BeantwoordenVerwijderenhallo ik vind dit enig echt manufiek
BeantwoordenVerwijderen