Klein familiedrama

.

.

Klein familiedrama

 
Vader heeft zonet naast mij mijn moeder dood geslagen

al schokt zij nu, terwijl ik schrijf, nog beetjes na

hij kon, zegt hij, het echt niet langer meer verdragen

dat zij altijd te veel slasaus deed op sla 

‘nochtans kon zij goed koken’ zegt vader nu met spijt

hij stelt zijn heftige reactie wat in vraag

‘misschien dat zij terug begint te ademen met de tijd’

over het algemeen genomen, zag hij haar wel graag  

vader schudt nu moeder door elkaar, het kan niet baten

het mens was altijd al wat koppig en blijft dood

vader grist nu uit de tafelschuif een mes en vraagt  

‘mijn zoon, waarom kunt gij het schrijven thans niet laten’

de aderen in zijn ogen kleuren rood

ik zeg : ‘omdat het de verveling wat verjaagt’.  

II  

Omdat het de verveling van het leven wat verjaagt

heb ik de pen en het papier een deel van mij gemaakt

ik kan niet zonder meer, de werkelijkheid is godgeklaagd

ik zie hoe vader in een soort geagiteerde roes geraakt  

het mes dat hij genomen heeft, blinkt glanzend in het licht

hij grijnst, er druppelen wat parels op zijn hoofd

het mes gaat nu op zoek naar angst en wordt naar mij gericht

ik kijk niet op, ik heb mezelf nog een sonnet beloofd  

want zo ben ik, eens dat ik volop aan het schrijven ben

kan niets mij van mijn doel beletten

ik ben een schrijver, en een schrijver schrijft  

dan ploft het mes doorheen mijn hart, maar ik blijf zen

het bloed spuit overheen mijn twee sonnetten

ik vind dat hij vandaag wat overdrijft. 

 

© bert deben

Antwerpen, donderdag 29 oktober 2009, om de verveling wat te verjagen …