Doornroosje
.
Ik kom jou alsmaar wakker zoenen
aarzelend, na het slapengaan
verschijn ik stil in jouw bestaan
en vinden wij ons in visioenen
ik zoen jouw hals, je schouders, rug
en vlei me dicht tegen je aan
geheel de passie toegedaan
tot werkelijk en weer terug
zo kom ik zachtjes bij je binnen
met sleutels die je achterliet
ofschoon ik jou maar amper ken
en ik voor jou illusie ben
misschien bestaat de liefde niet
maar moeten wij die weer verzinnen.
© bert deben
Antwerpen, zondag 22 januari 2006, voor Bob.
Foto: Julian Morris as Prince Phillip in ‘Once
upon a time’
‘Doornroosje’ werd gepubliceerd in ‘Beeldspraak’
– Artbooks, Hillegom 2015
en in de bundel 'Na het vrijen steek ik een gedicht op'
en in de bundel 'Na het vrijen steek ik een gedicht op'
wondermooi
BeantwoordenVerwijderenAnnet in katzwijm....
BeantwoordenVerwijderenprachtig!
BeantwoordenVerwijderengewoonweg puur en mooi
BeantwoordenVerwijderentijdloos mooi
BeantwoordenVerwijderenPure passie.
BeantwoordenVerwijderenZo mooi Bert, alleen steekt mij die laatste zin, dat woordje "weer". Daar klopt iets niet... als iets niet bestaat kan je dat niet "weer" verzinnen... Ik vind dit zo mooi dat ik het niet kan laten om te reageren... al wil ik je niet verbeteren...
BeantwoordenVerwijderenmisschien bestaat de liefde niet
en moeten wij die maar verzinnen.
je hebt een punt natuurlijk ... maar in mijn kronkels bestond ze vroeger wel een keer, was ze daarna weg, moesten wij ze weer verzinnen ...
Verwijderenmisschien moeten we poëzie ook niet te veel ontleden, de kans is groot dat ze dan haar glans verliest ...
Keer op keer verzinnen? Onzin dat je de poëzie niet te veel moet ontleden. Je gedicht wordt er beter van en je nieuwste lezers hebben geen idee hoezeer je het ontleed en eraan geknutseld hebt (of schrijf je voor jezelf?). Voor hun zal er geen glans verloren zijn gegaan, eerder meer geboden worden dan je je eerste lezers aanbood. Zo.
VerwijderenJe hebt het dan over je eigen poëzie ontleden alvorens het gedicht af is (en hier is heel wat aan gesleuteld geweest), ik heb het over het ontleden van gedichten van anderen die 'af' zijn. Natuurlijk kan je die blijven ontleden, maar zoals ik zei, dan gaat de glans er af - een beetje zoals een grap die je gaat ontleden, waarna het grappige er ook wel af is.
VerwijderenMaar om je vraag te beantwoorden: ik schrijf inderdaad voor mezelf - dat anderen daar dan nadien ook iets aan hebben vind ik een aangename meerwaarde, maar geen reden om dingen aan te passen die in gaan tegen mijn eigen gevoel. Dat wil niet zeggen dat ik niet open sta voor kritiek – als ik vind dat die naar mijn gevoel wel een verbetering kan zijn, dan durf ik wel dingen aan te passen.
Ik krijg graag kritiek en pas die zoveel mogelijk toe, hoe moeilijk dat ook is. Nog moeilijker is kritiek geven en om één of andere reden is dat op poëzie not done. Poëzie is voor mij iets levends wat ik graag met anderen deel/maak. Discussie hoort daarbij, wat mij betreft. Mooitjes zeggen zo weinig, he? Veel meer levert het echter meestal niet op, terwijl ik van mededichters eigenlijk meer verwacht, hoe af ik een gedicht van mezelf soms ook vindt. Het leven eromheen is het belangrijkst voor mij. Ooit zat ik www.schrijverspagina.nl, waar het was zoals ik het wilde. Toen die site ter ziele ging, nooit meer zo'n plek gevonden en dicht ik ook voornamelijk voor mezelf en het universum, de mooitjes daar gelaten.
VerwijderenKritiek is ook belangrijk en inderdaad niet makkelijk om te geven op een opbouwende manier. Ik weet niet hoe lang je al schrijft en hoe oud je bent, maar doorheen de jaren leer je veel bij (dank zij opbouwende kritiek) en kan je ook voor jezelf al wel uitmaken wat goed is, wat minder is, wat afgewerkt is, wat nog open staat voor aanpassingen. Ik schrijf al meer dan 30 jaar bewust poëzie en zal zeker niet beweren dat ik ondertussen perfect ben, maar voor ik iets plaats op mijn blog is daar al behoorlijk over nagedacht. Bij twijfels heb ik trouwens een paar hele goede vrienden waar ik terecht kan, mensen die zelf ook al jaren met poëzie bezig zijn.
VerwijderenHet is natuurlijk goed dat er sites zijn waar je terecht kan met je werk om beoordeeld te worden, als je daar behoefte aan hebt – en ja, ‘mooi’ is dan niet genoeg om te kunnen groeien. Zelf stam ik uit een periode toen het internet nog niet bestond (zo oud ben ik al) en kritiek gebeurde toen per post, met mensen waar je een band mee opbouwde. Er werd toen ook veel meer tijd gestoken in wat je meegaf aan kritiek, er werd over nagedacht voor je een de brief schreef en postte. Op de meeste websites krijg je al te snel kritiek en is de kans ook groot dat de ene de andere tegenspreekt – je krijgt dan inderdaad een discussie, meestal gaat die meer over ‘gelijk willen krijgen’ dan over werkelijke opbouwende meningen. Ik kan me inbeelden dat je daar als groeiend schrijver dingen uit kunt meepikken die je leerzaam vindt, ik kan me ook inbeelden dat je daar op de duur tussen de bomen door het bos niet meer ziet …
Waar ik veel aan heb gehad, buiten dan mijn vaste schrijversvrienden, is aan het deelnemen aan workshops en een aantal schrijfweken. Ik stond versteld van hoe veel je kan bijleren op een week. Heel veel van mijn ouder werk heb ik later herschreven, na de wijsheid die ik had opgestoken tijdens zulke workshops – het zijn ook die herwerkte gedichten die mij nadien heel wat nominaties en prijzen hebben bezorgd. Tijdens die workshops ga je trouwens ook niet constant in discussie, je leert bij, je absorbeert, je haalt er uit wat goed is voor je eigen groei en wat je niet vind passen vergeet je al dan niet … Discussies zijn oprispingen van je ego en zijn meestal vermoeiender dan leerzaam.
Verder wil ik je ook nog meegeven dat als iemand ‘mooi’ achterlaat als reactie, dat toch ook meer zegt dan totaal geen reactie krijgen – sommige gedichten mag je ook gewoon mooi vinden, zonder meer, sommige lezers hebben gewoon meer behoefte aan lezen dan aan groots geformuleerde reacties achterlaten. Natuurlijk weet ik ook dat ‘mooi’ en ‘like’ heel vluchtig kan zijn – we leven ook in vluchtige tijden – maar van heel wat mensen die op mijn blog regelmatig langskomen weet ik, als ze ‘mooi’ achterlaten, dat ze dat ook menen.
Nog ter kleine info over de originele opmerking: Ragrenner is al jaren een vriend en ik nam zijn opmerking dan ook ter harte – vandaar dat ik ook de tijd nam om er over na te denken en mijn eigen mening er bij te plaatsen. Achteraf stelde hij (elders) voor om de opmerking dan maar weg te halen, iets dat ik bewust niet heb gedaan – het mag ook anderen tot nadenken stemmen … ;-)
Ik vind het een prachtig gedicht!
BeantwoordenVerwijderenVeel vrouwen die dit lezen zullen zich verplaatsen in jouw 'jou'.
Dat maakt het voelbaar mooi!
Prachtig,die tederheid jou eigen !
BeantwoordenVerwijderenOpdat het niét
BeantwoordenVerwijderenDe glans verliest
Doe mij toch geen verdriet...
blijft liefdevol mooi
BeantwoordenVerwijderen